Filistin’in Direniş Destanı: Aksa Tufanı – Zulmün Küllerinden Doğan Volkan
Giriş: Direnişin Tarihi ve Ahlâkî Dayanağı
7 Ekim 2023’te başlayan Aksa Tufanı, bir başlangıç değil; 76 yıllık işgal, sürgün, zulüm ve soykırımın küllerinden doğan bir volkandır.
Bu tufan, Filistin halkının sabrının öfkeye, acısının imanla yoğrulmuş bir direnişe ve Cihad’a dönüşmesinin zirvesidir.
On yıllar boyunca mazlum bir halkın evleri yıkıldı, toprakları gasp edildi, köyleri haritadan silindi, kutsal mekânları tahkir edildi. Dünya çoğu kez sessiz kaldı. İşte bu uzun zulüm zincirinin son halkalarından biri olarak, Aksa Tufanı yalnızca bir askerî operasyon değil; tarih boyunca bastırılmış bir halkın varoluş haykırışıdır.
Zulmün Kronolojisi: Katliamların Gölgesinde Direnişin Doğuşu
Filistin meselesi, kısa bir çatışmanın değil, yüzyılın en uzun işgal sürecinin ürünüdür. İşte direnişin mayasını yoğuran belli başlı dönüm noktaları:
• 1937 – Hayfa ve Kudüs Katliamları:
Siyonist milisler, Arap nüfusun yoğun olduğu Hayfa ve Kudüs’te silahlı saldırılar düzenledi; yüzlerce sivil hayatını kaybetti. Bu saldırılar, işgalin ilk örgütlü şiddet dalgası olarak tarihe geçti[^1].
• 1938 – Hayfa Katliamı:
Şehrin Arap halkını göçe zorlamak için düzenlenen saldırılar, 1948’deki Nakba’ya giden yolu döşedi[^2].
• 1939 – Beled el-Şeyh ve Hayfa Katliamları:
Köylerde ve şehirlerde siviller hedef alındı; korku ve sürgün politikalarıyla Filistin’in demografik yapısı değiştirilmek istendi[^3].
• 1946 – Bab el-Amud Katliamı:
Kudüs’ün kalbinde yapılan bu saldırı, halkın direniş ruhunu kırmayı hedefledi fakat tam aksine direnişin azmini pekiştirdi[^4].
• 1947 – Abbasiye, Khisa, Hayfa, Kudüs ve Şeyh Brik Katliamları:
BM’nin Filistin’i bölme kararından önce Siyonist milisler, Arap köy ve şehirlerini hedef aldı; sivil halka yönelik saldırı ve sürgünler hız kazandı[^5].
• 1948 – Deir Yasin, Tantura ve Yafa Katliamları:
Nakba’nın en karanlık sayfalarından biri olan bu katliamlarla 700.000’den fazla Filistinli evlerinden sürüldü; sadece Deir Yasin’de yüzün üzerinde sivil vahşice katledildi[^6].
• 1956 – Han Yunus Katliamı:
Gazze Şeridi’nde 275’ten fazla sivil öldürüldü; işgalin sürekliliği bir kez daha ortaya çıktı[^7].
• 1967 – Kudüs Katliamı:
Altı Gün Savaşı sırasında işgal edilen Kudüs’te uygulanan şiddet, kutsal şehirdeki Arap halkının varlığını hedef aldı[^8].
• 1982 – Sabra ve Şatilla Katliamı:
Lübnan’daki Filistin mülteci kamplarında, İsrail’in dolaylı desteğiyle 800–3.500 arası sivil katledildi[^9].
• 1990 – El-Aksa Katliamı ve 1994 – İbrahimi Camii Katliamı:
Kutsal ibadet mekânlarına yapılan saldırılar, Filistin’in dinî ve kültürel kimliğini yok etmeyi hedefledi.
1994’te El-Halil’deki İbrahimi Camii’nde 29 Müslüman ibadet esnasında şehit edildi[^10]
• 2002 – Cenin Mülteci Kampı Katliamı:
İkinci İntifada sırasında Cenin kampına düzenlenen operasyonlarda 52 Filistinli, çoğu sivil, öldürüldü[^11].
• 2008-2021 – Gazze Saldırıları:
Gazze’ye yönelik hava ve kara harekâtlarında binlerce sivil hayatını kaybetti.
2014 saldırılarında 2.200’den fazla Filistinli öldürüldü; bunların yaklaşık %70’i sivildi[^12][^13].
• 2023 – Gazze Soykırımı:
Hâlen süren saldırılar on binlerce cana mal oldu; şehirlerin altyapısı yerle bir edildi. Bu durum, Filistin halkına karşı işlenen sistematik bir soykırım olarak kayıtlara geçti[^14].
Sebep mi, Sonuç mu? – Zulmün Yumurtasından Doğan Tufan
İsrail’in resmî propagandası, Aksa Tufanı’nı “sebepsiz bir provokasyon” gibi sunar.
Hâlbuki tarih, tam aksini haykırmaktadır.
• 1948’deki Deir Yasin ve Yafa katliamları, Filistin direnişinin ilk kıvılcımlarını çakan felâketlerdi[^6]
• 2008, 2014 ve 2021’deki Gazze saldırıları, bastırılmış öfke ve acının patlamasına zemin hazırladı[^12][^13].
Bu nedenle Aksa Tufanı bir “başlangıç” değil, zulmün yumurtasından doğan haklı bir cevaptır.
Direniş, rastgele değil; tarih boyunca işlenen katliam, sürgün ve soykırım politikalarına karşı mazlum bir halkın meşru müdafaasıdır.
Aksa Tufanı: Direnişin Volkanı
7 Ekim 2023, Filistin halkının sabrının, öfkesinin ve imanla yoğrulmuş azminin bir volkan gibi patladığı gündür.
Bu tarih, yalnızca bir askerî operasyon değil; bir halkın kutsal topraklarını savunma iradesinin ve varoluş mücadelesinin sembolüdür.
• Her kayıp, zulme karşı yükselen direnişin delilidir.
• Her acı, özgürlük ve adalet mücadelesinin meşruiyetini perçinler.
• Aksa Tufanı, Filistin halkının onur, haysiyet ve imanla örülmüş cihad ve direniş manifestosudur.
Sonuç: Direnişin Meşruiyeti ve Tarihin Şahitliği
Tarih, açık bir hakikati dile getirir:
Zulmün sürdüğü yerde Cihad ve direniş hem hak hem de zarurettir.
76 yıldır devam eden işgal, katliam, sürgün ve soykırım politikaları, Filistin halkını mukaddes bir direnişe sevk etmiştir.
Aksa Tufanı, mazlumiyetin haykırışı; direnişin ve özgürlük arayışının destansı bir nişanesidir.
Bu gerçek, yalnızca Filistin’in değil, insanlığın vicdanında kayıtlıdır:
Cihad ve Direniş, zalimlerin zulmüne karşı insan onurunun siperidir.
Hazırlayan: Ahmet Ziya İbrahimoğlu
07.10.2025 – OF / Türkiye

Kaynaklar ve Dipnotlar:
[^1]: Morris, B. Righteous Victims: A History of the Zionist-Arab Conflict, 1881–2001. Vintage Books, 2001.
[^2]: Khalidi, R. Palestinian Identity: The Construction of Modern National Consciousness. Columbia University Press, 1997.
[^3]: Pappe, I. The Ethnic Cleansing of Palestine. Oneworld Publications, 2006.
[^4]: Segev, T. One Palestine, Complete: Jews and Arabs Under the British Mandate. Holt Paperbacks, 2001.
[^5]: Morris, B. 1948: A History of the First Arab-Israeli War. Yale University Press, 2008.
[^7]: Shlaim, A. The Iron Wall: Israel and the Arab World. W. W. Norton, 2001.
[^8]: Morris, a.g.e.
[^9]: Fisk, R. Pity the Nation: Lebanon at War. Oxford University Press, 2001.
[^10]: Tessler, M. A History of the Israeli-Palestinian Conflict. Indiana University Press, 1994.
[^11]: B’Tselem, “The Jenin Operation: Massacres and Human Rights Violations,” 2002.
[^12]: UN OCHA, “Gaza Humanitarian Situation Reports,” 2008–2021.
[^13]: Human Rights Watch, “Gaza: Civilian Deaths in Israeli Attacks,” 2014.
[^14]: Al Jazeera, “Israel’s 2023 Gaza Offensive: Ongoing Crisis,” 2023.
ترجمة من التركية إلى العربية: 👇
ملحمة المقاومة الفلسطينية: طوفان الأقصى – بركان وُلِد من رماد الظلم
المقدمة: الأساس التاريخي والأخلاقي للمقاومة
إنَّ طوفان الأقصى، الذي اندلع في 7 تشرين الأول/أكتوبر 2023، ليس بدايةً جديدة، بل هو بركان تفجّر من رماد احتلالٍ وتهجيرٍ وظلمٍ وإبادةٍ استمرّت 76 عامًا.
هذا الطوفان هو ذروة تحوُّل صبر الشعب الفلسطيني إلى غضب، وألمه إلى مقاومةٍ مجبولةٍ بالإيمان وجهادٍ مقدّس.
على مدى عقود، هُدِّمت بيوت المظلومين، وصودرت أراضيهم، ومُحيت قراهم عن الخريطة، ودُنِّست مقدساتهم، بينما صمتَ العالم في معظم الأحيان. وهكذا، جاء طوفان الأقصى، كحلقةٍ أخيرةٍ في سلسلةٍ طويلةٍ من الظلم، لا كعمليةٍ عسكريةٍ فحسب، بل كصرخة وجودٍ تاريخيةٍ لشعبٍ كُبت صوته طويلًا.
تسلسل الظلم: ميلاد المقاومة في ظلال المجازر
إن قضية فلسطين ليست ثمرة نزاعٍ عابر، بل نتيجة أطول احتلالٍ في القرن العشرين وما بعده. وفيما يلي أبرز المحطات التي عجنت خميرة المقاومة:
- 1937 – مجازر حيفا والقدس:
شنّت العصابات الصهيونية هجمات مسلّحة في حيفا والقدس ذات الغالبية العربية؛ فاستشهد المئات من المدنيين، وكانت هذه الهجمات أول موجة منظّمة من العنف في مسار الاحتلال[^1]. - 1938 – مجزرة حيفا:
استُهدفت المدينة لإجبار أهلها العرب على النزوح، فمهّدت تلك الجرائم الطريق إلى نكبة 1948[^2]. - 1939 – مجازر بلد الشيخ وحيفا:
استُهدفت القرى والمدن العربية لإرهاب المدنيين وتغيير البنية الديموغرافية لفلسطين[^3]. - 1946 – مجزرة باب العمود:
وقع الهجوم في قلب القدس مستهدفًا كسر روح المقاومة، لكنه زادها صلابةً وإصرارًا[^4]. - 1947 – مجازر العباسية وخِسا وحيفا والقدس وشيخ بريك:
قبل قرار تقسيم فلسطين، شنّت العصابات الصهيونية اعتداءات على القرى والمدن العربية، فتصاعدت موجات التهجير والاعتداءات ضد المدنيين[^5]. - 1948 – مجازر دير ياسين، الطنطورة ويافا:
كانت من أحلك صفحات النكبة؛ إذ هُجِّر أكثر من 700 ألف فلسطيني من ديارهم، وقُتل في دير ياسين وحدها أكثر من مئة مدني بوحشية[^6]. - 1956 – مجزرة خان يونس:
قُتل أكثر من 275 مدنيًا في قطاع غزة، مؤكِّدًا استمرارية الاحتلال وسياساته القمعية[^7]. - 1967 – مجزرة القدس:
أثناء حرب الأيام الستة، تعرّض سكان القدس العرب لانتهاكاتٍ واسعة، استهدفت وجودهم في المدينة المقدسة[^8]. - 1982 – مجازر صبرا وشاتيلا:
قُتل ما بين 800 و3500 مدني في مخيمات اللاجئين الفلسطينيين في لبنان، بدعمٍ غير مباشرٍ من إسرائيل[^9]. - 1990 – مجزرة الأقصى و1994 – مجزرة الحرم الإبراهيمي:
استُهدفت أماكن العبادة المقدّسة لمحاولة طمس الهوية الدينية والثقافية للشعب الفلسطيني. وفي الحرم الإبراهيمي بالخليل قُتل 29 مسلمًا أثناء الصلاة[^10]. - 2002 – مجزرة مخيم جنين:
خلال الانتفاضة الثانية، قُتل 52 فلسطينيًا – معظمهم مدنيون – في عملية عسكرية ضد المخيم[^11]. - 2008-2021 – اعتداءات غزة:
أدّت الغارات الجوية والعمليات البرية إلى استشهاد آلاف المدنيين. وفي عدوان 2014 وحده، استُشهد أكثر من 2200 فلسطيني، نحو 70٪ منهم من المدنيين[^12][^13]. - 2023 – إبادة غزة:
لا تزال الهجمات جارية حتى اليوم، وأودت بحياة عشرات الآلاف، ودمّرت البنى التحتية، وسُجِّلت كجريمة إبادة ممنهجة ضد الشعب الفلسطيني[^14].
سببٌ أم نتيجة؟ – الطوفان وُلد من بيضة الظلم
تحاول الدعاية الإسرائيلية تصوير طوفان الأقصى كأنه “استفزاز بلا سبب”.
لكنّ التاريخ يصرخ بالعكس:
- كانت مجازر دير ياسين ويافا عام 1948 الشرارة الأولى للمقاومة الفلسطينية[^6].
- هيأت اعتداءات غزة في 2008 و2014 و2021 أرضية لانفجار الغضب والألم المكبوت[^12][^13].
لذلك، فإن طوفان الأقصى ليس “بدايةً”، بل ردٌّ مشروعٌ خرج من رحم الظلم.
المقاومة ليست عملاً عشوائيًا، بل دفاعٌ مشروع عن النفس في وجه سياسات القتل والتهجير والإبادة.
طوفان الأقصى: بركان المقاومة
كان 7 تشرين الأول/أكتوبر 2023 يوم انفجار صبر الشعب الفلسطيني وغضبه وعزيمته المؤمنة كبركانٍ هادر.
إنه ليس عمليةً عسكريةً فحسب، بل رمزٌ لإرادة شعبٍ في الدفاع عن أرضه المقدّسة ووجوده الحر.
- كلُّ شهيدٍ دليلٌ على عدالة المقاومة في وجه الظلم.
- كلُّ ألمٍ يرسّخ مشروعية النضال من أجل الحرية والعدالة.
- طوفان الأقصى بيانٌ للمقاومة والجهاد، نسجه الشعب الفلسطيني بكرامةٍ وإيمانٍ وصمود.
الخاتمة: مشروعية المقاومة وشهادة التاريخ
ينطق التاريخ بحقيقةٍ جلية: حيثما استمرّ الظلم، يصبح الجهاد والمقاومة حقًا وضرورة.
لقد دفعت سياسات الاحتلال والقتل والتهجير والإبادة المستمرة طوال 76 عامًا الشعب الفلسطيني إلى مقاومةٍ مقدّسة.
إن طوفان الأقصى صرخة مظلوم، وعلامة ملحمية للمقاومة والسعي إلى الحرية.
وهذه الحقيقة ليست مُسجّلةً في وجدان فلسطين فحسب، بل في ضمير الإنسانية كلّها:
الجهاد والمقاومة هما حصنُ كرامة الإنسان في وجه طغيان الظالمين.
إعداد: أحمد ضياء إبراهيم أوغلو
07.10.2025 – أوف / تركيا
الهوامش:
[^1]: بني موريس، الضحايا الأبرار: تاريخ الصراع الصهيوني–العربي 1881–2001، دار فينتاج بوكس، 2001.
[^2]: رشيد الخالدي، الهوية الفلسطينية: تشكُّل الوعي الوطني الحديث، مطبعة جامعة كولومبيا، 1997.
[^3]: إيلان بابِه، التطهير العرقي في فلسطين، منشورات ون وورلد، 2006.
[^4]: توم سيغِف، فلسطين كاملة: اليهود والعرب في ظل الانتداب البريطاني، هولت بيبر باكس، 2001.
[^5]: بني موريس، 1948: تاريخ أول حرب عربية–إسرائيلية، مطبعة جامعة ييل، 2008.
[^6]: المصدر نفسه (موريس)، الفصل المتعلق بنكبة 1948 ومجازر دير ياسين ويافا.
[^7]: آفي شلايم، الجدار الحديدي: إسرائيل والعالم العربي، دبليو. دبليو. نورتون، 2001.
[^8]: بني موريس، المرجع السابق، القسم المتعلق باحتلال القدس 1967.
[^9]: روبرت فيسك، ويلٌ للأمة: لبنان في الحرب، مطبعة جامعة أكسفورد، 2001.
[^10]: مارك تسلر، تاريخ الصراع الفلسطيني–الإسرائيلي، مطبعة جامعة إنديانا، 1994.
[^11]: بتسيلِم، “عملية جنين: المجازر وانتهاكات حقوق الإنسان”، تقرير، 2002.
[^12]: مكتب الأمم المتحدة لتنسيق الشؤون الإنسانية (OCHA)، “تقارير الوضع الإنساني في غزة”، 2008–2021.
[^13]: هيومن رايتس ووتش، “غزة: الوفيات بين المدنيين في الهجمات الإسرائيلية”، تقرير، 2014.
[^14]: الجزيرة، “الهجوم الإسرائيلي على غزة 2023: أزمة مستمرة”، تقارير الجزيرة الإخبارية، 2023.
Yukarıdaki Yazının İngilizceye Tercümesi: 👇
The Palestinian Epic of Resistance: The Aqsa Flood – A Volcano Born from the Ashes of Oppression
Introduction: The Historical and Moral Foundation of Resistance
The Aqsa Flood, which erupted on October 7, 2023, was not a beginning but a volcano born from the ashes of 76 years of occupation, dispossession, oppression, and genocide.
It represents the culmination of the Palestinian people’s patience transformed into anger, their pain molded into resistance and faith-driven Jihad.
For decades, the homes of the oppressed were demolished, their lands confiscated, their villages erased, and their sacred sites desecrated-while the world often remained silent.
Thus, the Aqsa Flood stands not merely as a military operation but as a historic outcry for existence from a people long silenced.
Chronology of Oppression: Resistance Born under the Shadow of Massacres
The Palestinian cause is not the result of a short-lived conflict but of one of the longest occupations in modern history.
Here are the key milestones that shaped the spirit of resistance:
- 1937 – Haifa and Jerusalem Massacres:
Zionist militias launched armed attacks in predominantly Arab Haifa and Jerusalem, killing hundreds of civilians-marking the first organized wave of violence in the occupation’s history[^1]. - 1938 – Haifa Massacre:
Targeted attacks sought to expel the Arab population, paving the way for the 1948 Nakba[^2]. - 1939 – Balad al-Shaykh and Haifa Massacres:
Villages and towns were attacked to terrorize civilians and alter Palestine’s demographic fabric[^3]. - 1946 – Bab al-Amud Massacre:
This attack, in the heart of Jerusalem, aimed to crush the spirit of resistance but instead strengthened it[^4]. - 1947 – Massacres in Abbasiya, Khisa, Haifa, Jerusalem, and Sheikh Bureik:
Before the UN Partition Plan, Zionist militias intensified assaults on Arab towns and villages, escalating forced displacement[^5]. - 1948 – Yassin, Tantura, and Jaffa Massacres:
Among the darkest chapters of the Nakba—over 700,000 Palestinians were expelled, and more than 100 civilians were brutally slaughtered in Deir Yassin alone[^6]. - 1956 – Khan Younis Massacre:
Over 275 civilians were killed in Gaza, underscoring the continuity of occupation and violence[^7]. - 1967 – Jerusalem Massacre:
During the Six-Day War, widespread violence targeted the Arab population of the Holy City[^8]. - 1982 – Sabra and Shatila Massacres:
Between 800 and 3,500 civilians were slaughtered in Palestinian refugee camps in Lebanon, with Israel’s indirect complicity[^9]. - 1990 – Al-Aqsa Massacre and 1994 – Ibrahimi Mosque Massacre:
Sacred worship sites were attacked to erode the Palestinian people’s religious and cultural identity.
In Hebron’s Ibrahimi Mosque, 29 Muslims were massacred during prayer[^10]. - 2002 – Jenin Refugee Camp Massacre:
During the Second Intifada, 52 Palestinians-mostly civilians-were killed in the military assault on the camp[^11]. - 2008-2021 – Gaza Assaults:
Aerial and ground offensives killed thousands of civilians.
The 2014 offensive alone claimed more than 2,200 Palestinian lives-around 70% of them civilians[^12][^13]. - 2023 – Gaza Genocide:
The ongoing attacks have killed tens of thousands and devastated infrastructure-recognized as a systematic genocide against the Palestinian people[^14].
Cause or Effect? – A Flood Born from the Egg of Oppression
Israeli propaganda frames the Aqsa Flood as an “unprovoked provocation.”
History, however, cries out otherwise:
- The 1948 massacres of Deir Yassin and Jaffa ignited the first sparks of Palestinian resistance[^6].
- The Gaza offensives of 2008, 2014, and 2021 laid the groundwork for the eruption of suppressed anger and pain[^12][^13].
Hence, the Aqsa Flood is not a “beginning” but a just response born from the egg of oppression.
Resistance is not random-it is the legitimate defense of a people against decades of massacres, displacement, and genocidal policies.
The Aqsa Flood: Volcano of Resistance
October 7, 2023, marks the day when the patience, anger, and faith-forged determination of the Palestinian people erupted like a roaring volcano.
It is not merely a military action but the emblem of a nation’s will to defend its sacred land and struggle for existence.
- Every loss is evidence of the righteousness of resistance against oppression.
- Every pain reinforces the legitimacy of the struggle for freedom and justice.
- The Aqsa Flood is the Palestinian people’s manifesto of Jihad and resistance, woven with honor, dignity, and faith.
Conclusion: The Legitimacy of Resistance and the Testimony of History
History declares an undeniable truth:
Wherever oppression persists, Jihad and resistance are both a right and a necessity.
Seventy-six years of occupation, massacres, forced displacement, and genocide have driven the Palestinian people to a sacred resistance.
The Aqsa Flood is the outcry of the oppressed-a monumental emblem of resistance and the quest for freedom.
This truth is etched not only in the memory of Palestine but also in the conscience of humanity:
Jihad and resistance are the bastion of human dignity against the tyranny of oppressors.
Prepared by: Ahmet Ziya İbrahimoğlu
07.10.2025 – OF / Türkiye
Footnotes:
[^1]: Benny Morris, Righteous Victims: A History of the Zionist–Arab Conflict, 1881–2001. Vintage Books, 2001.
[^2]: Rashid Khalidi, Palestinian Identity: The Construction of Modern National Consciousness. Columbia University Press, 1997.
[^3]: Ilan Pappé, The Ethnic Cleansing of Palestine. Oneworld Publications, 2006.
[^4]: Tom Segev, One Palestine, Complete: Jews and Arabs Under the British Mandate. Holt Paperbacks, 2001.
[^5]: Benny Morris, 1948: A History of the First Arab–Israeli War. Yale University Press, 2008.
[^6]: Ibid., chapter on the 1948 Nakba and the massacres of Deir Yassin and Jaffa.
[^7]: Avi Shlaim, The Iron Wall: Israel and the Arab World. W. W. Norton, 2001.
[^8]: Morris, ibid., section on the 1967 occupation of Jerusalem.
[^9]: Robert Fisk, Pity the Nation: Lebanon at War. Oxford University Press, 2001.
[^10]: Mark Tessler, A History of the Israeli–Palestinian Conflict. Indiana University Press, 1994.
[^11]: B’Tselem, “The Jenin Operation: Massacres and Human Rights Violations,” report, 2002.
[^12]: UN OCHA, “Gaza Humanitarian Situation Reports,” 2008–2021.
[^13]: Human Rights Watch, “Gaza: Civilian Deaths in Israeli Attacks,” report, 2014.
[^14]: Al Jazeera, “Israel’s 2023 Gaza Offensive: Ongoing Crisis,” Al Jazeera News Reports, 2023.