Gazze’den İbretlik Bir Manzara Resmi ..

Gazze’den Bir İnsanlık Dersi: Köpeğin Anladığını İnsan Anlayamadığında

Gazze’de yaşanan bir sahne, bütün dünyaya ibretlik bir ders verdi.

Küçük bir çocuk, bir çöp bidonuna ulaşarak yiyecek aramak istiyor. Ayaklarının altına koyabileceği hiçbir şey bulamayınca, yanındaki köpeğin sırtına çıkıyor.

Ve köpek, bu hâle sessizce tahammül ediyor. Ne havlıyor, ne de çocuğu uzaklaştırıyor.

Adeta onun hâlini anlıyor, onun açlığını, çaresizliğini hissediyor.

Oysa bazı insanlar hâlâ bu açlığı görmüyor. Bu çaresizliği anlamıyor.

Bir köpeğin gösterdiği merhameti ve dayanışmayı, kimi insanlar göstermiyor.

İşte tam da bu yüzden deniyor ki:

“Maymunların ve domuzların torunlarının ajanlarından ümidimi kestikten sonra köpeğe dayandım.”

Bu ifade ilk bakışta ağır gibi görünebilir.

Ama bağlamına bakıldığında bir hakaret değil, bir insanlık eleştirisidir.

Bazı mahlûkatın kalbinde bulunan merhamet, bazı insanların vicdanında yoksa, bu bir hakaret değil; bir ibret, bir ders ve bir açık çağrıdır.

Bu tür tablolar bize, hakikatin bazen sessiz bir çocuğun suskunluğunda ve sadık bir köpeğin duruşunda gizli olduğunu hatırlatır.

Ve bir daha sorarız kendimize:

Eğer bir köpek, bir çocuğun açlığını anlayabiliyorsa; sen nasıl anlamazsın ey insan?

Hazırlayan: Ahmet Ziya İbrahimoğlu
21.07.2025 OF

ترجمة من التركية إلى العربية: 👇

درس من غزة: حين يفهم الكلب ما لم يفهمه الإنسان

مشهدٌ من غزة قدّم للعالم كلّه درسًا بليغًا.

طفل صغير أراد أن يصعد إلى حاوية قمامة ليبحث عن طعام. لم يجد شيئًا يضعه تحت قدميه، فوقف على ظهر كلب بجانبه.

والكلب تحمّل هذا الموقف بصمت. لم ينبح، ولم يُبعِد الطفل،

كأنه فهم حاله، وشعر بجوعه وضيقه وعجزه.

بينما كثير من الناس ما زالوا لا يرون هذا الجوع، ولا يفهمون هذه المعاناة،

فالرحمة التي أظهرها هذا الكلب لم يظهرها كثير من البشر.

ولهذا قيل:

“سندت على الكلب، بعد أن يئست من عملاء أحفاد القردة والخنازير.”

قد يبدو هذا التعبير قاسيًا للوهلة الأولى،

ولكنه في سياقه ليس شتيمةً، بل نقدٌ لحال الإنسانية.

إذا كانت بعض المخلوقات تملك في قلبها رحمةً لا توجد في ضمائر بعض الناس،

فهذا ليس إهانة، بل عبرة، ودرس، ونداء صريح.

مثل هذه المشاهد تذكّرنا أن الحقيقة قد تسكن في صمت طفل صغير، وفي وقوف كلب أمين.

ونسأل أنفسنا مرةً أخرى:

إذا كان الكلب يفهم جوع الطفل، فكيف لا تفهم أنت يا إنسان؟

أعده: أحمد ضياء إبراهيم أوغلو

٢١ / ٠٧ / ٢٠٢٥ م أوف