Yaakov Bardugo Bugün Ne Diyor?

🌙📡 Online Haber Ajansı 📡🌙

▪️Geçtiğimiz salı günü “İran’a savaş sadece an meselesidir” diyen ve Netanyahu’nun sözcüsü gibi hareket eden Bardugo, 7 Ekim sabahı dahi kendisiyle görüşmüştü. Bugün ise şunları söylüyor:
• İran’ın başkenti Tahran’a yönelik bombardıman bugün ve önümüzdeki günlerde büyük ölçüde artacak.
• İsrail güvenlik birimlerinin bugün, İran’daki elektrik santrallerini, su ve kanalizasyon altyapılarını hedef almayı amaçlayan plana onay vermesine şaşırmam.
• İsrail, İran’daki siyasî lider kadrosuna suikast düzenlememe yönünde herhangi bir taahhütte bulunmadı, bunu açıkça anlıyoruz.
• Bugün, yarın veya sonraki gün… Yeni bir harekâta başlayacağız. Bu harekât birkaç gün içinde sonlanmayacak. En çetin günler henüz önümüzde.
• Bugün, yarın veya ertesi gün… İsrail, İran’da kaos üretme basamaklarını hızla tırmanacaktır.
• İsrail, İran’ın nükleer programıyla tek başına baş edebilecek kudrete sahiptir.
• İsrail, Tahran’da bir milyondan fazla insanı hareket ettiriyor; tıpkı Gazze’de yaptığı tahliyelerde olduğu gibi.
• İsrail’in savaşta sağladığı bu başarı birkaç gün daha devam ederse, ABD savaşa katılacaktır.
• Ortadoğu köklü bir değişime gidecek; 10 Arap ülkesi “İsrail”le normalleşmeye koşacaktır.

◾ “İsrail”in iştahı kabarmış durumda.
▪️Yediot Aharonot gazetesinin askerî muhabiri, “İsrail”in dün Tahran’da vurduğu hedeflerin savaş başlarken belirlenen hedefler arasında bulunmadığını bildiriyor.
▪️▪️

El-Arabi televizyonu muhabiri Ahmed ed-Dirâvşe’nin yorumu:

Bu oldukça korkutucu bir nokta:İsrail”in iştahı kabarıyor; tıpkı Lübnan’daki suikastlar sonrası olduğu gibi. Savunma Bakanı Galant, Akil, Hasan Nasrallah ve Safiuddin’e yönelik suikastların ilk başta planlar arasında olmadığını, fakat suikastlardaki başarıların daha fazlasını teşvik ettiğini açıklamıştı.
Peki, bu kabaran “İsrail iştahı”nı ne durdurabilir?

🌙📡 Online Haber Ajansı 📡🌙

Tercüme: Ahmet Ziya İbrahimoğlu
17.06.2025 OF

Mütercimin Notu: 👇

İsrail’in bu yayılmacı iştahını üç temel unsur durdurabilir:

1. Caydırıcı Askerî Karşılık:

Eğer İsrail’in bu iştahı sahada ağır bir maliyete dönüşürse -Misal olarak, Lübnan, İran ya da başka bir aktör tarafından ciddi bir karşılık verilirse- bu iştah soğur. İsrail, “her vurduğunda karşılıksız kalıyor” duygusuna kapıldığı sürece iştahı artar.

2. Uluslararası Yaptırımlar ve Baskı:

İsrail’in sivillere ve altyapıya yönelik sistematik saldırılarının Batı başkentlerinde dahi artık örtülememesi, hukukî ve siyasî yaptırımların gündeme gelmesi hâlinde bu yayılmacı psikoloji kırılabilir. Fakat ABD desteği sürdükçe bu ihtimal zayıf.

3. İç Kamuoyunun Yorgunluğu ve Muhalefeti:

İsrail’de uzun sürecek bir mahalli savaş, halkın güvenlik endişelerini tırmandırır ve iç siyasî bölünmeleri derinleştirir. Neticede, içeriden gelen baskı da bu iştahı frenleyebilir.

🧩 Sonuç:

Bu yazıda açıkça görünen, İsrail’in sadece bir savunma refleksiyle değil, bölgeyi yeniden dizayn etme amacıyla hareket ettiğidir. Bardugo’nun sözleri, bir sözcü değil, bir mühendis gibi konuştuğunu gösteriyor. İran, Lübnan, Suriye hattı hedefte. Soru net: Bunu kim durduracak?

Ve asıl sorulması gereken:

Durdurmak için ne tür bir bedel ödenmeye razı?

İsrail’in yayılmacı iştahını ne durdurabilir?” sorusuna tarihî örneklerle ışık tutarak derinlemesine bir analiz yapacak olursak,

📜 Tarihî Örneklerle Derinlemesine Analiz: İsrail’in Yayılmacı İştahı Nasıl Durdurulabilir?

İsrail’in mevcut siyasî ve askerî tutumu, mahalli yayılma, psikolojik üstünlük ve caydırıcılık temelinde şekillenmektedir. Ancak bu strateji yeni değildir. Tarih, İsrail’in saldırgan genişleme politikalarının ancak belirli türde bedellerle frenlenebildiğini göstermektedir.

1. 1973 Yom Kippur Savaşı: Arap Caydırıcılığının Kısa Süreli Başarısı

📍 Durum: Mısır ve Suriye, İsrail’i Sina ve Golan’da baskına uğrattı. İsrail ilk günlerde ağır kayıplar verdi.

📍 Sonuç: İsrail ilk defa ciddi şekilde tehdit altında kaldı. ABD’nin olağanüstü hava köprüsüyle silah yardımı gelmeseydi savaşın seyri değişebilirdi.

📍 Analiz:

İsrail’in psikolojik üstünlüğü ve “yenilmezlik efsanesi” ilk kez sarsıldı. Bu savaş, İsrail’e karşı askerî caydırıcılığın mümkün olduğunu gösterdi. Ancak Arap ülkeleri arası koordinasyon ve kararlılık eksikliği sebebiyle kazanım kalıcı olamadı. Fakat bu savaş İsrail’in 1979’da Mısır’la barış yapmasının zeminini oluşturdu.

🔎 Sonuç:

Caydırıcı askerî güç, kısa vadede işe yaradı; ama kalıcı denge için siyasî irade ve süreklilik şarttı.

2. 2006 Lübnan Savaşı: Hizbullah’ın Asimetrik Caydırıcılığı

📍 Durum: İsrail, Hizbullah’ın bir İsrail askerini kaçırmasının ardından Lübnan’a topyekûn savaş açtı.

📍 Sonuç: 33 gün süren savaşta İsrail, beklediği zaferi elde edemedi. Hizbullah hem İsrail içlerine roketler yağdırdı hem de savaş sonunda hâlâ gücünü korudu.

📍 Analiz:

Bu savaş, asimetrik savaşın klasik orduyu durdurabileceğini gösterdi. Hizbullah’ın inşa ettiği tüneller, istihbarat ağı ve sivil halk desteği İsrail’in üstün teknolojisini boşa düşürdü.

🔎 Sonuç:

Hizbullah, caydırıcı bir aktöre dönüştü. İsrail, 2006’dan sonra Lübnan’a büyük çaplı operasyon yapmaktan çekindi.

3. 1982 Sabra ve Şatila Katliamı ve İsrail İç Kamuoyu

📍 Durum: İsrail ordusu, Lübnan işgali sırasında Hristiyan Falanjist milisleri destekleyerek Sabra ve Şatila mülteci kamplarında katliama zemin hazırladı.

📍 Sonuç: Tüm dünyada tepki yükseldi. İsrail içinde binlerce kişi sokağa döküldü. Savunma Bakanı Ariel Şaron istifa etmek zorunda kaldı.

📍 Analiz:

İsrail toplumunun vicdanî sınırları olduğunu ve bazı kırılma noktalarında “devletin iştahını frenleyebildiğini” gördük.

🔎 Sonuç:

İç kamuoyu baskısı, eğer çok güçlü uluslararası kınamalarla birleşirse sınırlayıcı olabilir.

4. 2024 Gazze Savaşı: Uluslararası Meşruiyetin Çöküşü

📍 Durum: İsrail, Gazze’ye yönelik ağır bombardımanlar düzenledi. On binlerce sivil hayatını kaybetti.

📍 Sonuç: Uluslararası hukuk kurumları, Uluslararası Adalet Divanı ve Lahey Mahkemesi, İsrail aleyhine süreçler başlattı. Güney Afrika’nın “soykırım” davası geniş destek buldu.

📍 Analiz:

İsrail ilk kez, Batı kamuoyunda da ağır şekilde sorgulandı. Geleneksel medya desteği kırıldı, sosyal medya ve sivil toplum aracılığıyla kamuoyu baskısı oluştu. Bu durum, İsrail’in daha fazla yayılma planlarını sınırlamaya başladı.

🔎 Sonuç:

Uluslararası meşruiyetin yıkılması, iştahı frenleyen ciddi bir faktördür. ABD baskısına rağmen bu sürecin devam etmesi, İsrail’i yalnızlaştırabilir.

🧭 Genel Değerlendirme: Ne Durdurur, Ne Durduramaz?

🧩 Sonuç: “İştahı Durdurmak” İçin Bedel Ödemeye Hazır mıyız?

Tarih şunu göstermektedir: İsrail ancak bedel ödediğinde durur. Bu bedel bazen askerî olur, bazen diplomatik, bazen dahili kırılma yoluyla…

Bardugo gibiler, iştahlarının önünde yalnızca caydırıcı kararlılığı tanır.

Şu soruyla bitirelim:

“Durdurmak için bedel ödemeye kim razı? Ve kim, bu bedelin bölge için bir kurtuluş reçetesi olduğunu anlayabilecek kadar tarih bilincine sahiptir?”

Tarihin yönü, sadece şahitlerle, uçaklarla değil; bedel ödemeye razı kalplerle ve bu bedelin manasını kavramış akıllarla değişir.
Bugün “İsrail’in iştahı” bir realiteyse, ona dur diyebilecek irade de, şuurlu ve fedakâr bir neslin omuzlarında ancak yeşerebilir.

🌙📡 أون لاين الإخباري 📡🌙

ماذا يقول ياعكوف باردوغو اليوم؟
▪️هو الذي قال يوم الثلاثاء الماضي إن الحرب على إيران مسألة أيام، ويعتبر بوقًا لنتنياهو، والتقاه حتى في صباح السابع من أكتوبر!
يقول:

  • القصف على طهران سيزداد اليوم وخلال الأيام المقبلة بشكل كبير
  • ⁠لن أكون متفاجئًا إن صادقت الأجهزة الأمنية الإسرائيلية اليوم على تلك الخطة التي ستستهدف فيها تدمير محطات الكهرباء والبنية التحتية المائية والصرف الصحي، بهدف خلق فوضى في إيران
  • ⁠كما فهمت فإسرائيل لم تلتزم لأي حد بعدم اغتيال القيادات السياسية الإيرانية
  • اليوم، غدًا، أو بعد غد، سنبدأ عملية جديدة لن تنتهي خلال أيام. الأيام الأكثر تحديًا لا تزال أمامنا
  • اليوم، غدًا، أو بعد غد، ستصعد إسرائيل في سلّم إنتاج الفوضى في إيران
  • ⁠إسرائيل قادرة على مواجهة النووي الإيراني لوحدها.
  • ⁠إسرائيل تحرّك أكثر من مليون شخص في طهران، كما لو أنها تحرّكهم في غزة (عمليات التهجير والإخلاء)
  • إن استمرّت هذه إنجازات إسرائيل في الحرب عدّة أيام إضافية، فالولايات المتحدة ستنضم إلى الحرب
  • ⁠الشرق الأوسط سيتغيّر، ١٠ دول عربية ستهرول للتطبيع مع “إسرائيل”.

شهية “إسرائيل” مفتوحة.
▪️‏يقول المراسل العسكري ليديعوت أحرونوت إن الأهداف التي قصفتها “إسرائيل” في طهران، أمس، لم تكن ضمن بند الأهداف عند إطلاق الحرب.
▪️▪️تعليق أحمد الدراوشة(مراسل التلفزيون العربي):
‏هذه نقطة مخيفة، شهية “إسرائيل” مفتوحة، كما كان في لبنان بعد البيجرات. ذكر غالانت أن اغتيال عقيل ونصر الله وصفي الدين لم يكونوا ضمن المخططات أول شيء، لكن نجاح البيجرات قاد إلى الاغتيالات، ونجاح الاغتيالات قاد إلى مزيد منها.
السؤال ما الذي سيوقف هذه الشهية الإسرائيلية؟

•┄┉••❈•⚘•❈••┉┄•

🌙📡 أون لاين الإخباري 📡🌙

ملاحظة المترجم: 👇

يمكن كبح جماح شهية “إسرائيل” التوسعية بثلاثة عناصر أساسية:

  1. رد عسكري رادع:

إذا تحوّلت هذه الشهية إلى كلفة باهظة على أرض الواقع – كأن تتلقّى “إسرائيل” ردًّا جديًّا من لبنان أو إيران أو أي طرف فاعل آخر – فإنّ هذه الشهية ستنخفض. فـ”إسرائيل”، ما دامت تشعر بأنها تضرب ولا تتلقى ردًّا، فإن شهوتها للعدوان ستزداد.

  1. الضغوط والعقوبات الدولية:

إذا لم يعد ممكنًا التستّر على الهجمات الإسرائيلية المنهجية ضد المدنيين والبنى التحتية، حتى في عواصم الغرب، وإذا طُرحت العقوبات القانونية والسياسية على الطاولة، فإن هذا النفس التوسعي قد يُكبح. غير أن هذا الاحتمال يظل ضعيفًا ما دامت الولايات المتحدة تواصل دعمها المطلق.

  1. سأم الرأي العام الداخلي والمعارضة الداخلية:

الحرب الإقليمية الممتدة ستفاقم المخاوف الأمنية لدى الشعب الإسرائيلي، وتعزز الانقسامات السياسية الداخلية. ومن ثم فإن الضغط الداخلي قد يُسهم أيضًا في كبح جماح هذه الشهية.

🧩 الخلاصة:

يتضح من هذا المقال أنّ “إسرائيل” لا تتحرّك بدافع غريزة الدفاع فحسب، بل تسعى لإعادة تشكيل المنطقة. وتصريحات باردوغو توحي بأنه يتحدث بلسان مهندس لا بلسان ناطق رسمي. إيران ولبنان وسوريا على قائمة الأهداف. والسؤال الجوهري هو: من سيوقف هذا الزحف؟

بل الأهم من ذلك:

ما الثمن الذي يجب أن يُدفع لإيقافه؟

📜 تحليل معمّق مدعّم بأمثلة تاريخية: كيف يمكن كبح شهية “إسرائيل” التوسعية؟

إنّ السلوك السياسي والعسكري الحالي لـ”إسرائيل” يقوم على ثلاث ركائز: التوسّع الإقليمي، التفوق النفسي، وردع الخصوم. غير أنّ هذه الاستراتيجية ليست جديدة، فالتاريخ يُثبت أن التوسّع الإسرائيلي لا يمكن كبحه إلا بثمنٍ معيّن. ولننظر في أبرز المحطات:

1. حرب يوم الغفران 1973: نجاح الردع العربي المؤقت

📍 الوضع: شنّت مصر وسوريا هجومًا مفاجئًا على “إسرائيل” في سيناء والجولان. وتكبّدت “إسرائيل” خسائر جسيمة في الأيام الأولى.

📍 النتيجة: للمرة الأولى شعرت “إسرائيل” بتهديد وجودي. لولا الجسر الجوي الأمريكي لما استطاعت قلب المعادلة.

📍 التحليل:

انهار للمرة الأولى “أسطورة الجيش الذي لا يُقهر”، وأثبتت الحرب أن الردع العسكري ممكن، غير أن غياب التنسيق والاستمرار لدى العرب حال دون ترسيخ النتائج. ومع ذلك، مهّدت هذه الحرب لاتفاقية السلام بين مصر و”إسرائيل” عام 1979.

🔎 الاستنتاج:

الردع العسكري فعّال مؤقتًا، لكن الاستدامة تتطلب إرادة سياسية دائمة.

2. حرب لبنان 2006: ردع حزب الله غير المتماثل

📍 الوضع: شنت “إسرائيل” حربًا شاملة على لبنان بعد أسر جندي إسرائيلي من قبل حزب الله.

📍 النتيجة: دامت الحرب 33 يومًا دون أن تحقق “إسرائيل” نصرًا حاسمًا. استمرت صواريخ حزب الله بالسقوط داخل العمق الإسرائيلي.

📍 التحليل:

أثبتت الحرب أن تنظيمًا غير متماثل قادر على كبح جيش نظامي. فأنفاق حزب الله، وأجهزته الاستخباراتية، ودعمه الشعبي أفشلت التكنولوجيا الإسرائيلية.

🔎 الاستنتاج:

تحوّل حزب الله إلى قوة ردع حقيقية، وتجنبت “إسرائيل” منذ ذلك الحين شنّ أي عملية كبرى في لبنان.

3. مجزرة صبرا وشاتيلا 1982 والوعي الداخلي الإسرائيلي

📍 الوضع: ارتكب الميليشيات الفالنجية مجازر مروّعة بحق اللاجئين الفلسطينيين تحت أعين الجيش الإسرائيلي.

📍 النتيجة: عمّ الغضب العالم، وخرج آلاف الإسرائيليين في مظاهرات داخلية. واضطرّ وزير الدفاع أريئيل شارون إلى الاستقالة.

📍 التحليل:

بيّنت هذه الحادثة أن هناك خطوطًا حمراء أخلاقية داخل المجتمع الإسرائيلي، يمكن أن تشكل كوابح في لحظات معينة.

🔎 الاستنتاج:

الضغط الداخلي، إذا ترافق مع شجب دولي حاد، قد يكبح جماح التوسّع.

4. حرب غزة 2024: انهيار الشرعية الدولية لـ”إسرائيل”

📍 الوضع: شنّت “إسرائيل” حربًا عنيفة على غزة، وارتكبت مجازر بحق المدنيين.

📍 النتيجة: بدأت إجراءات قانونية دولية ضد “إسرائيل” أمام محكمة العدل الدولية ومحكمة الجنايات في لاهاي، وارتفع مستوى الدعم لدعوى الإبادة التي تقدّمت بها جنوب أفريقيا.

📍 التحليل:

لأول مرة، تزعزعت شرعية “إسرائيل” حتى في الغرب. وفقد الإعلام التقليدي سيطرته، ما مكّن المجتمع المدني من تحريك الرأي العام العالمي.

🔎 الاستنتاج:

انهيار الشرعية الدولية أحد أبرز عوامل الكبح، وقد يؤدي إلى عزلة استراتيجية رغم الدعم الأمريكي.

🧭 تقييم عام: ما الذي يَكبح وما الذي لا يَكبح

🧩 الخلاصة: هل نحن مستعدون لدفع الثمن من أجل الكبح؟

تُظهر لنا التجارب التاريخية أن “إسرائيل” لا تتوقف إلا حين تدفع ثمنًا حقيقيًا. هذا الثمن قد يكون عسكريًا، أو سياسيًا، أو حتى داخليًا.

أمثال باردوغو لا يُجيدون قراءة إلا لغة الردع الصارم.

ونختم بالسؤال الأهم:

من هو المستعد لدفع الثمن لإيقاف هذا التوسّع؟

ومن هو الواعي بما يكفي ليدرك أن هذا الثمن قد يكون وصفة الخلاص للمنطقة بأسرها؟

إن اتجاه التاريخ لا يتغيّر بالشواهد والطائرات فحسب، بل بالقلوب المستعدّة لدفع الثمن، والعقول التي تعي مغزى هذا الثمن.

فإذا كانت “شهية إسرائيل” اليوم حقيقة واقعة، فإن الإرادة القادرة على كبحها لا تنبت إلا على أكتاف جيلٍ واعٍ ومتفانٍ.