Gazze’li Akademisyen Mühendisin İlim Aşkı ..

Dr. Sâdık Abdü’l-Âl
Gazze İslâm Üniversitesi Mühendislik Fakültesi öğretim görevlisi, kendi sosyal medya sayfasında şöyle yazıyor:

“Bir zamanlar, modern amfilerde ders veriyor; kavramları izah ediyor, öğrencilerimin bitirme projelerini takip ediyor, toplumumuza hizmet edecek üretici çözümler üzerinde birlikte çalışıyordum.

Avrupa Birliği tarafından desteklenen projelerde görev alıyor, dünyanın farklı köşelerindeki saygın üniversitelerle akademik iş birlikleri kuruyordum. Yol kolay değildi; fakat biz, siyasetin başaramadığını ilimle inşa etmeye çalışıyorduk.

Derken, beklenmedik olan geldi.

İşgalci yalnızca evimi değil, üniversitemi de yerle bir etti.
Laboratuvarım, odam, yıllara yayılan emeğimin arşivi – hepsi enkaza karıştı.

Fakat tüm bunlara rağmen, içimdeki eğitim aşkı sönmedi; ilmî araştırmaya duyduğum ilgi ve aşk da bir an olsun dinmedi.

Bugün bir çadırda yaşıyorum – elektriksiz, imkânsızlıklar içinde, çalışmaya elverişli gerçek bir mekândan yoksun.

Ama yine de yazıyorum.
Uzakta da olsam ders veriyorum, elimden geldiğince öğrencilerime destek olmaya devam ediyorum.
Akademik makaleler okuyorum, danışmanlık yapıyorum, yeni ilmî iş birlikleri kurmaya gayret ediyorum.

Çünkü benim için ilim bir meslek değil, bir kimliktir.
Üniversite bir bina değil, bir davadır.
Ve mühendis, yıkımda durmaz – yeniden başlar.

İşte bu yüzden çağrımı bütün dünyadaki eğitim ve araştırma kurumlarına iletiyorum:

Biz merhamet değil, devam edebilme imkânı arıyoruz.
Kapanmamış kapılar, anlamlı ortaklıklar, akademisyenin vakarını ve ilmî misyonunu koruyacak iş birlikleri arıyoruz.

Eğer araştırmacı konuk programlarınız, kısa dönemli burslarınız ya da bilimsel ortaklık projeleriniz varsa – bizimle irtibata geçin.

Sadece bizim için değil;
bilimin, yıkıntıların altında dahi varlığını sürdürebilmesi için.”

Gazze öğretiyor.
Kuşatma altındaki ilim adamları.
Akademiye destek bir vicdan borcudur.
Üniversite bir mesajdır.
Çadır altından seslenen bir araştırmacı.
Filistinli mühendisler susmaz.

Tercüme: Ahmet Ziya İbrahimoğlu
07.06.2025. OF

د. صادق عبد العال الاستاذ المحاضر في كلية الهندسة بالجامعة الإسلامية في غزة ينشر على صفحته على فيسبوك
في يومٍ من الأيام، كنتُ أُدرّس في قاعات جامعية حديثة، أشرح المفاهيم، أتابع مشاريع التخرج، وأخطط مع طلابي لحلولٍ إبداعية تخدم مجتمعنا الفلسطيني.

كنت أعمل ضمن مشاريع ممولة من الاتحاد الأوروبي، وأُنسّق شراكات أكاديمية مع جامعات مرموقة حول العالم. لم تكن الطريق سهلة، لكننا كنا نبني بالعلم ما عجز عنه الواقع السياسي.

ثم جاء ما لم يكن بالحسبان.

الإحتلال لم يدمّر بيتي فحسب، بل دمّر الجامعة أيضًا… مختبري، مكتبي، وأرشيف سنوات من العمل. ومع كل هذا، لم يتوقف قلبي عن حب التعليم، ولم تنطفئ في داخلي شعلة البحث العلمي.

اليوم، أعيش في خيمة داخل مخيم بلا كهرباء، بلا أدوات، بلا مكان حقيقي للعمل.
لكنني ما زلت أكتب، أدرّس عن بُعد، وأساعد طلابي قدر ما أستطيع.
أراجع أبحاثًا، أقدّم استشارات، وأسعى لشراكات علمية جديدة.

لأنني ببساطة، لا أملك ترف التوقف.

• العلم بالنسبة لي لم يكن وظيفة، بل هوية.
• والجامعة لم تكن مبنى، بل رسالة.
• والمهندس لا يتوقف عند الدمار، بل يبدأ من جديد.

لهذا، أوجّه ندائي إلى كل مؤسسة تعليمية أو بحثية في هذا العالم:

نحن لا نبحث عن تعاطف، بل عن فرص للاستمرار، عن أبواب مفتوحة، وعن شراكات إنسانية وعلمية تحفظ كرامة الأكاديمي وتحمي رسالته.

إذا كانت لديكم برامج استضافة لباحثين، زمالات قصيرة، أو تعاونات بحثية – تواصلوا معنا.
ليس لأجلنا فقط، بل من أجل أن يبقى للعلم مكان، حتى تحت الركام.

غزة تُعلم
علماء تحت الحصار
SolidarityWithAcademics
الجامعة رسالة
باحث من تحت الخيمة
PalestinianEngineers