Gazze’de Planlanan ve Yaşananlar ..

Gazze’de Planlanan ve Fiilen Yaşananlara Dair İsabetli ve Derinlikli Bir Tasvir Yazısı

Bir Haber Notu:

İşgalci İsrail’in medya sorumlusu Yafi Varşavski şu açıklamayı yaptı:

“Kaçırılanlar mucizevî bir şekilde kurtarılacak. Hepsi Şavuot Bayramı’na kadar (yaklaşık 7 hafta içinde) evlerine dönecek.”

Eğer bu açıklama doğru ve isabetli ise, şu soruları gündeme getirir:

  • Bu sonuç kara harekâtı yoluyla mı sağlanacak?
  • İşgalciler, esirlerin nerede olduklarını biliyorlar mı?
  • Yoksa bu netice, aç bırakma politikası ve bilinçli kaos mühendisliği neticesinde mi ortaya çıkacak?
  • Ve neden “mucizevî” bir dönüşten söz ediliyor?

Ancak burada asıl önemli olan bu haberin kendisi değil, birazdan okuyacağınız analizle nasıl ilişkilendirileceğidir. Zira bu, derinlikli bir stratejik analiz olup şu başlık altında sunulmaktadır:

Kaos Mühendisliği: Gazze’yi Tamamen Çökertme Stratejisinin Son Merhalesi Olarak Sun’i Kaos

Gazze’de yaşananlar yalnızca askerî bir savaş yahut insânî bir trajedi değildir. Bu hadise, işgal altındaki toplumları idare etme anlayışında köklü bir dönüşüm anıdır. Şu an, yalnızca direniş ruhunu tasfiye etmeyi değil, toplumu içten çökertip yeniden üretmeyi hedefleyen karmaşık bir stratejinin tatbik edilmekte olduğu tarihî bir kavşağın içindeyiz. Bu yeniden üretim, öyle bir şekilde kurgulanmaktadır ki, toplum artık sadece zayıf, dağılmış ve teslim olmuş bir kütle olarak kalacak; yeniden kendini toparlaması ancak işgalcinin koyduğu şartlara bağlı olacaktır.

Bu sebeple, Gazze’deki gıda kaosu, yağma hadiseleri, cinayetler gibi vak’aları, tesadüfî değil, aşama aşama uygulanan şiddetli bir toplumsal mühendislik süreci olarak okumak gerekir.

I. Gıda Kaosu: Yumuşak Yıkım Projesinde Sert Bir Araç

1. “Yiyeceği Boşaltmak” Ne Demektir?

Bölgeyi gıdadan arındırmak, yalnızca halkı aç bırakmak anlamına gelmez. Bu, hem sembolik hem de fiilî bir yıkımdır. Ve şu temel dinamiklerin çökmesine yol açar:

  • Öz güvenliğin çöküşü: Devlet yok, kurum yok, birlikte yaşama imkânı yok.
  • Toplumsal sözleşmenin çözülmesi: Gazze’deki insan artık çevresine “toplum” olarak değil, hayatta kalma yarışındaki birer “rakip” olarak bakmaktadır.
  • Topluluk ruhunun öldürülmesi: Gıda düzeni çöktüğünde, dayanışma, izzet ve vakar gibi değerler de çöker. Birey, artık sadece “aç olan ben” üzerinden düşünmeye başlar.

2. Açlığın Psikolojik ve Politik Boyutu

Aç bırakmak sadece bir itaat ettirme vasıtası değil, kişiliği ve iç bütünlüğü kırmaya yönelik bir müdahaledir. Sosyal bilimlerde açlık, zorla algı dönüşümü sağlayan bir araç olarak değerlendirilir. Aç bırakılan bir toplulukta tek düşünce “hayatta kalmak” hâline gelir. Bu da, daha önce kesinlikle reddedilen “çözüm”leri kabullenmeye hazırlık zeminidir.

II. Mühendislik Ürünü Olarak Kaos: İçten Çökertme Stratejisi

1. Kaos Neyi Gösterir?

  • Toplumsal dayanışma değerlerinin yıkılması: Adalet, paylaşım, yardımlaşma vs. çöker.
  • Direnişin toplumla irtibatı kopar: Direniş grupları artık “koruyucu” değil, “aciz” ve hatta “suçlanan” yapılar hâline gelir.
  • Otorite yeniden tanımlanır: Siyasal liderlikten, su ve gıda üzerinde güç sahibi olanlara geçiş başlar.

2. Bu Süreç Kendiliğinden mi?

Hayır. Yapısal analiz şunu gösteriyor:

  • Bu kaos, doğrudan ambargo ve sistematik yıkım yoluyla bilerek inşa edilen bir ortamın ürünüdür.
  • Sessizlikle yönetilmektedir: İsrail, bu safhada doğrudan müdahale etmez; çünkü toplumun kendi kendine çökmesini arzular.
  • Bu süreç aynı zamanda bir prova niteliğindedir: Her şeyin yıkıldığı bir ortamda halk nasıl davranır? Boşluğu kim doldurur?

III. Daha Derin Bağlamlar: Şok, Yeniden İnşa ve Yeni Sömürgecilik

1. “Büyük Şok” Stratejisi (Naomi Klein):

  • Arka arkaya gelen darbelerle halkın kolektif düşünme kabiliyeti felç edilir.
  • Bu şokun ardından, daha önce asla kabul edilmeyecek olan “yeni gerçeklik”, bir “kaçınılmaz kurtuluş” olarak sunulur.
  • Gazze özelinde bu strateji, psikolojik ve toplumsal yapıyı bilinçli biçimde çökertme sürecidir. Bu çöküşün ardından, görünüşte insânî fakat esasen siyasî ve güvenlik temelli çözümler dayatılacaktır.

2. Halkı “İnsanî Artıklara” Dönüştürmek

  • Halk aç bırakıldığında ve açlık onu yağmaya, kaosa sürüklediğinde:
    • Yalnızca bedenen değil, ahlâken ve imaj olarak da çökertilmiş olur.
    • Dünyanın gözünde ahlâkî değeri olan bir halk olmaktan çıkar.
    • Yeni bir anlatı inşa edilir: “Bu halk kendi kendini yönetemez.”
    • Bu da “insânî yeniden sömürgeleştirme”ye kapı açar: Belirli siyasî ve güvenlik şartlarına bağlı bir uluslararası yahut Arap müdahalesi gündeme gelir.

3. Yapısal Sonrası Sömürgecilik (Post-Structural Colonialism)

  • Bu artık yalnızca askerî güçle değil; insanların psikolojik ve sosyal yapısını yeniden inşa etmek yoluyla kurulan bir sömürgeciliktir.
  • Kullanılan araçlar:
    • Gıda yönetimi.
    • Yardımlar üzerindeki mutlak kontrol.
    • Büyümesine izin verilen kaosun ardından, kurtarıcı görünen bir “vesayet” teklifi sunmak.

IV. Gelecek Senaryoları: Hâlâ Dayanmak Mümkün mü?

1. En Kötü Senaryo: Dahili Teslimiyet

  • Kaos ve açlığın sürmesi, halkın ruhen ve ahlâken çökmesine yol açar.
  • Dış dünyaya şu fikir pazarlanır: “Gazze uluslararası yahut bölgesel denetim altına alınmalı.” Bu, tam siyasal teslimiyetin ön adımıdır.

2. Direniş Senaryosu: Enkazın Altından Yeniden Doğuş

  • Yeni toplumsal örgütlenmeler, gıda ve hayat yönetimine dair alternatif modeller geliştirir.
  • Direniş dili, izzet ve direnişi sadece askerî değil, toplumsal dayanışma ve insanlık onurunu koruma kudreti olarak yeniden tarif eder.

Sonuç: Olan Değil, Oldurulmak İstenen

Bugün Gazze’de yaşananlar, yalnızca Filistin tarihinin değil, modern Arap tarihinin de en kritik dönemeçlerinden biridir. Zira bu, bir halkın toprakları üzerinde, işgal altında iken maruz kaldığı en büyük “şiddetli toplumsal mühendislik” denemesidir.

Bugünkü kaos geçici bir arıza değil; bilakis Filistin toplumunu içeriden çökertme ve yeniden kurgulama projesinin esaslı bir parçasıdır. Amaç, ya ruhsuz bir beden ya da siyasal ufku olmayan bir halk yaratmaktır.

Bu da ancak derin bir tefekkür, ciddi bir farkındalık ve iradeli bir direnişle aşılabilir. Gazze’yi ve halkını ihyâ edecek yeni bir sosyal mühendislik anlayışı inşa edilmedikçe, bu saldırılar nihayet bulmaz.

Tercüme: Ahmet Ziya İbrahimoğlu
02.06.2025 OF

مقال توصيفي دقيق لما هو مخطط له وما يحدث في غزة:

خبر صحفي:
يافي فارشافسكي مسؤولة إعلام الاحتلال تقول:
(المختطفون سيتم إنقاذهم بأعجوبة – الجميع سيعودون إلى منازلهم بحلول عيد الشافوعوت” (خلال 7 أسابيع)

تصريحها ان كان صحيح ودقيق يطرح التساؤلات التالية:
هل سيكون ذلك من خلال العملية البرية؟ هل يعلم الاحتلال أماكن أسرهم؟. ام هل سيتم اخراجهم تحت سيف التجويع وهندسة الفوضى؟ ولماذا بأعجوبة؟.
والخبر ليس هو المهم ولكن يجب ربطه بما ستقراه هنا وهو تحليل استراتيجي عميق عنوانه
هندسة الفوضى:
الفوضى المصتنعة كمرحلة نهائية في استراتيجية الكسر الكامل لغزة.
فليس ما يجري في غزة مجرد حرب عسكرية أو مأساة إنسانية، بل هو تحوّل مفصلي في مفهوم إدارة الشعوب تحت الاحتلال. نحن أمام لحظة تاريخية يتم فيها تنفيذ استراتيجية معقّدة تستهدف ليس فقط إنهاء روح المقاومة، بل تفكيك المجتمع نفسه من الداخل، وإعادة إنتاجه كشكل هش لا يمكنه إعادة التشكل إلا وفق شروط المحتل.
من هنا، لا يمكن فهم حالات الفوضى الغذائية، وأحداث النهب، والقتل، إلا باعتبارها جزءًا من هندسة اجتماعية عنيفة تُنفّذ على مراحل دقيقة ومخططة.
أولًا: الفوضى الغذائية – أداة صلبة في مشروع الهدم الناعم

  1. ما معنى “تفريغ الطعام”؟
    تفريغ المناطق من الطعام لا يعني فقط تجويع السكان، بل هو عمل رمزي وعيني في آن واحد، يُسقط الأسس التالية:
    انهيار مفهوم الأمن الذاتي: لا دولة، لا مؤسسات، لا قدرة جماعية على الاستمرار.
  2. تفكك العقد الاجتماعي: الإنسان في غزة لم يعد يرى في محيطه “مجتمعًا“، بل منافسًا في صراع البقاء.
  3. قتل الروح الجمعية: عندما ينهار النظام الغذائي، تنهار قيم التكافل والكرامة، ويبدأ الفرد بالتفكير فقط في “أنا” الجائعة.
  4. البعد النفسي والسياسي لتجويع الجماعة:
    التجويع ليس فقط وسيلة للإخضاع، بل هو عملية “كسر داخلية” تُحطّم تماسك الذات.
    في الدراسات الاجتماعية، يُعتبر التجويع أداة لإحداث “تحوّل إدراكي قسري” لدى الجماعات: ليصبح تفكيرها الوحيد الاوحد هو النجاة بأي ثمن ولا تفكر بأي شئ آخر.
    الفوضى الناتجة عن الجوع تمهِّد لتقبل حلول كانت مرفوضة تمامًا قبل الأزمة
    ثانيًا: الفوضى كمنتَج هندسي – استراتيجية التفكيك الداخلي
  5. ما الذي تشير إليه الفوضى؟
    انهيار القيم للتماسك الاجتماعي: العدالة، التوزيع،
    تحلل مؤسسات المقاومة من بعدها المجتمعي: تتحول الفصائل من “حماة” إلى “عاجزين”، و “مُتهمين”.
    إعادة تعريف السلطة: السلطة تنتقل من “القيادة السياسية” إلى من يملك الغذاء والماء.
  6. هل هي عفوية؟
    التحليل البنيوي للأحداث يظهر أنها ليست فوضى طبيعية، بل:
    ناتجة عن بيئة صُنعت عمدًا عبر الحصار والتدمير الشامل.
    تُدار بالصمت: الاسرائيلي لا يتدخل في هذه المرحلة لأنه يريد للمجتمع أن “ينهار على ذاته”.
    تُستخدم كبروفة لمستقبل القطاع: كيف سيتصرف السكان في حال غياب كل سلطة؟ ومن سيملأ الفراغ؟
    ثالثًا: سياقات أعمق – صدمة، إعادة تشكل، إعادة استعمار
  7. استراتيجية الصدمة الكبرى (Naomi Klein):
    ضربات متتالية تشل القدرة على التفكير الجماعي.
    بعد الصدمة، يُعاد تقديم الواقع الجديد كـ”خلاص ضروري”.
    في حالة غزة، نحن في مرحلة “تدمير البُنى النفسية والاجتماعية” تمهيدًا لطرح حلول بواجهة إنسانية، لكنها في جوهرها سياسية/أمنية.
  8. تفكيك الشعب إلى “بقايا بشرية” (Remnants of Humanity):
    عندما يُمنَع الطعام عن الناس، وتُدفعهم قوى الجوع للنهب والفوضى، فإنك لا تجوّعهم فقط بل:
    تجرّدهم من الصورة الأخلاقية في أعين العالم.
    تخلق سردية جديدة مفادها أن هذا الشعب لا يمكنه إدارة نفسه.
    تفتح الباب لـ “إعادة استعمار إنساني” عبر إدارة دولية أو عربية خاضعة لشروط سياسية وأمنية معيّنة.
  9. استعمار ما بعد البنية (Post-Structural Colonialism):
    نحن أمام استعمار لا يفرض سلطته عبر القوة العسكرية فحسب، بل عبر إعادة كتابة البنية النفسية والاجتماعية للناس.
    هذا يتم عبر أدوات ناعمة مثل:
    إدارة الغذاء.
    التحكم بالمساعدات.
    خلق فوضى يُترك لها أن تتفاقم، ثم تُعرض “وصاية” لإنقاذ الناس منها.
    رابعًا: الاحتمالات المستقبلية – هل ما زال بالإمكان الصمود؟
  10. السيناريو الأسوأ (الاستسلام الداخلي):
    استمرار الفوضى والجوع يؤدي إلى حالة من الانهيار الأخلاقي والنفسي العام.
    تسويق خارجي لفكرة “إدارة غزة دوليًا”، أو وضعها تحت إشراف إقليمي – كمقدمة للتطويع السياسي الكامل.
  11. السيناريو المقاوم (الانبعاث من تحت الركام):
    ظهور تنظيمات اجتماعية تنشئ نماذج جديدة للتوزيع، التكافل، إدارة الحياة.
    خطاب مقاوم يعيد تعريف الكرامة لا كمواجهة عسكرية فقط، بل كقدرة على الحفاظ على البناء المجتمعي في قلب الجوع والفوضى.
    خاتمة: ليس فقط ما يجري – بل ما يُراد له أن يُصبح
    إن ما يحدث في غزة اليوم هو لحظة فارقة في التاريخ الفلسطيني، بل وربما في التاريخ العربي الحديث: إنها أكبر تجربة “هندسة اجتماعية عنيفة” تُجرى على شعب كامل داخل أرضه وتحت نير الاحتلال.
    الفوضى الحالية ليست عرضًا جانبيًا، بل هي جزء أصيل من مشروع تدمير المجتمع الفلسطيني من الداخل، حتى يُعاد تشكيله إما كجسد بلا روح، أو كشعب يقبل بالعيش دون أفق سياسي.
    تحتاج الي تفكير عميق والوقوف بجدية ومقاومة ما يحدث ومحاولة وإعادة تشكيل الهندسة الاجتماعية بما يخدم غزة واهلها.