Kadınların Yaratılış Fıtratını Tahrif Ederek Asil Vazifesinden Uzaklaştırmak, Toplumun Temeline Dinamit Koymaktır

Özet

Kadının yaratılış fıtratına aykırı biçimde, asli vazifesi olan annelikten uzaklaştırılması hem aile müessesesini hem de cemiyetin dirliğini sarsmaktadır. İslâmî naslar, kadının en yüksek değeri annelikte bulduğunu ve bunun hem mânevî hem içtimaî bereket kaynağı olduğunu vurgular.

Bu makalede, modern siyasî ve iktisadî uygulamalarla kadının fıtrî rolü arasındaki çatışma incelenmekte, fıtrata dayalı bir siyaset ve eğitim anlayışının esasları sunulmaktadır.

Giriş: Meseleyi Doğru Kavramak

Sanayi devrimiyle başlayan yeni üretim düzeni, kadını çoğu zaman kendi iradesiyle değil, geçim mecburiyetiyle ev dışında çalışmaya sevk etmiştir.[^1] Bu yöneliş, aile nizamını zayıflatmış, annelik vazifesini ikinci sıraya itmiş ve çocuk terbiyesini kurumların insafına bırakmıştır.

İslâmî bakışa göre insan için en yüce hizmet, yaratılışına uygun yaşamak ve fıtratla uyumlu bir hayat sürmektir.[^2]

Kadın, yaratılışındaki zarafet ve şefkatle, hem ruh hem beden bakımından neslin devamı ve terbiye edilişi için bir rahmet vesilesi kılınmıştır. Kadını asli vazifesinden koparıp onun inceliklerini hoyrat iş ortamlarında hırpalamak, sadece aileyi değil, bütün toplumu sarsar.

1. Kadının Fıtratındaki Zariflik, Narinlik ve Duygusallık Muhafaza Edilmelidir

Kadın, bedenen ve ruhen daha zarif, narin ve rikkat sahibi olarak yaratılmıştır. Bu incelik, onun annelik vazifesini hakkıyla icra etmesi için bir rahmettir.[^3]

Fakat modern iş hayatı, kadını çoğu zaman ağır mesai ve rekabet baskısı altında yıpratmakta, erkekleşmeye zorlamaktadır. Bu hâl, bedeni yorgunluk, ruhî bunaltı ve erken ihtiyarlık doğurur.[^4]

Kur’ân ve Sünnet, kadına merhametle yaklaşmayı, onun fıtratını zorlamamayı ve hakkaniyetle korunmasını emretmektedir.[^5]

2. Kadının Yaratılış Özelliklerinin Annelik Vazifesiyle Uyumu Korunmalı

Kadın, merhamet, rikkat ve sabır gibi duygular bakımından anneliğe fıtraten meyyaldir. Bu husus, yalnızca biyolojik bir kabiliyet değil, aynı zamanda ruhî bir ihtiyaçtır.

Çocuğu karında taşımak, emzirmek ve yıllarca terbiye etmek, kadının yaratılışına en uygun faaliyetlerden biridir.[^6]

Annelik ile bağdaşmayan, sürekli ağır bedenî güç veya kesintisiz dış çalışma gerektiren meşguliyetler, kadının ruh sağlığını ve aile düzenini yıpratır. Bu sebeple toplum, anneliği hem mânevî hem maddî yönden yücelten bir düzen kurmalıdır.

3. Kadının Mahremiyetindeki Cazibenin Korunması, Erkeğin Selâmeti İçin de Zaruridir

Kadın ile erkek arasında yaratılıştan gelen karşılıklı cazibe, aile müessesesinin çekirdeğini teşkil eder. Bu cazibenin fıtrata uygun biçimde muhafazası, hem kadının vakarını hem erkeğin ruhî selâmetini korur.[^7]

Cazibenin ölçüsüz biçimde sergilenmesi ise erkeğin zaafını kışkırtır, aile sadakatini zayıflatır ve içtimaî düzeni bozar. Bu sebeple İslâm, kadına iffetli örtünmeyi ve vakarlı tavrı, erkeğe de gözünü haramdan sakınmayı emretmiştir.[^8]

4. Kadının Erkekleri Tahrike Yol Açabilecek Ziynetlerini Örtmesi, Kendi Cazibesini Artırır; Haysiyet ve İtibarını Yüceltir

Örtünme, tarihin pek çok medeniyetinde vakar ve saygınlığın sembolü olmuştur. İslâm, kadının ziynetini örtmesini, onu toplum içinde değersizleştiren teşhircilikten korumak için emretmiştir.[^9]

Kadının ziynetini ve bedenini ifşa etmesi, onu meta gibi sıradanlaştırır ve saygınlığını zedeler. Hâlbuki vakar sahibi bir örtünme, kadının cazibesini kaybettirmez; bilakis ona itibar ve haysiyet kazandırır.

5. Kadının Erkekleri Tahrik Eden Davranışları ve Mahrem Uzuvlarını Sergilemesi, Suç İşleme Duygusunu Azdırır

Açık saçık teşhircilik, sadece ahlâkı zedelemekle kalmaz, suça meyilli ruhları da kışkırtır. Cinsi taciz ve istismar vakalarının, cinselliğin metalaştırıldığı toplumlarda daha yaygın olduğu modern araştırmalarla ortaya konmuştur.[^10]

İslâm, bu tehlikeyi asırlar önce haber vermiş; iffetin hem kadın hem erkek için korunmasını, toplumun huzuru ve güvenliği için şart kılmıştır.[^11]

6. Kadınlar, Zarurî Sahalarda İhtiyaç Miktarınca Çalışmalı, Sadece Bu Planlı Çalışma Hususî Desteklerle Teşvik Edilmelidir

Kadınların eğitim, sağlık, sosyal hizmet gibi zarurî sahalarda görev almaları hem kendi fıtrî kabiliyetlerine hem de toplumun ihtiyaçlarına uygundur.

Ancak bu çalışmalar, annelik vazifesini gölgelememeli ve kadını fıtratından uzaklaştırmamalıdır.[^12]

Bu sebeple yalnızca zarurî alanlarda ölçülü ve planlı şekilde çalışmaları kolaylaştırmak için özel teşvikler sağlanmalıdır. Kadının vakarını ve annelik rolünü zedeleyen işlerin teşviki ise uygun değildir.

10. Medya, Eğitim ve Öğretimde Fıtrata Uygun Kadın Modeli Öğretilip Teşvik Edilmeli

Bugünün medya ve eğitim anlayışı, çoğu zaman kadını annelikten uzaklaştıran ve fıtrî rollerini küçümseyen bir tarzı benimsemektedir. Bu gidiş, aile yapısını zayıflatmakta ve neslin istikrarını tehdit etmektedir.[^13]

Genç kuşaklara, iffet ve vakar sahibi, merhametli, nesil yetiştirmeyi ulvî bir vazife bilen kadın modeli sunulmalı; anneliğin hem kutsal hem de toplumun geleceği için hayati bir görev olduğu öğretilmelidir.

Sonuç

Kadının yaratılış fıtratına aykırı şekilde yönlendirilmesi, onun ruhunu yorar, ailesini zedeler, toplumu da temelden sarsar.

Kadının annelik ve aile merkezli asli vazifesini korumak; zarifliğini, vakarını, iffetini gözetmek ve onu buna teşvik etmek, hem dinî hem de insanî bir zorunluluktur.

Annelik, yalnızca bireysel bir tercih değil; içtimaî istikrarın temeli, insanlığın geleceği için en kıymetli hizmettir. Bu hakikati idrak eden toplumlar, kadınlarını yüceltecek, ailelerini sağlamlaştıracak, nesillerini güvence altına alacaktır.

Hazırlayan: Ahmet Ziya İbrahimoğlu
04.10.2025 – OF

Dipnotlar:
[^1]: Eric Hobsbawm, Sanayi ve İmparatorluk, çev. Osman Akınhay, İstanbul: Sarmal, 1996.

[^2]: Kur’ân, Rûm 30/30; Nahl 16/97.

[^3]: Fahruddin Râzî, Mefâtîhu’l-Gayb, Nisa 4/1 tefsiri.

[^4]: Fatma Barbarosoğlu, Modernleşme Sürecinde Kadın, İstanbul: İz Yay., 2010.

[^5]: Kur’ân, Nisa 4/19; Buhârî, “Vasâyâ”, 23.

[^6]: Kur’ân, Lokman 31/14; Ahkâf 46/15; John Bowlby, Attachment Theory, London: Routledge, 1988.

[^7]: Kur’ân, Nur 24/30-31; Ahzâb 33/33.

[^8]: İmam Gazâlî, İhyâ-u Ulûmi’d-Dîn, II, 53-58.

[^9]: Kur’ân, Ahzâb 33/59; Nûr 24/31; İbn Kesîr, Tefsîru’l-Kur’ân, ilgili âyetlerin tefsiri.

[^10]: Dünya Sağlık Örgütü (WHO), “Violence Against Women” Raporu, 2021.

[^11]: Kur’ân, İsra 17/32; Müslim, “Nikâh”, 53.

[^12]: Ali Rıza Demircan, Kadının Çalışması ve Annelik, İstanbul: … Yay., 2024; ayrıca Kur’ân, Tahrîm 66/6.

[^13]: UNESCO, “Gender and Education” Raporu, 2022; ayrıca Kur’ân, Ahzâb 33/33.

ترجمة من التركية إلى العربية:👇

تشويه فطرة المرأة وإبعادها عن رسالتها الأصيلة يهدد أساس المجتمع

الملخّص

إنّ إبعاد المرأة عن وظيفتها الأصيلة، وهي الأمومة، بما يخالف فطرتها التي خُلقت عليها، يزعزع كيان الأسرة ويقوّض استقرار المجتمع.

وتؤكّد النصوص الشرعية أنّ قمة شرف المرأة في أمومتها، وأنّ ذلك مصدر بركة روحية واجتماعية.

تتناول هذه المقالة الصراع بين السياسات والتطبيقات الاقتصادية الحديثة وبين الدور الفطري للمرأة، وتطرح أسس سياسةٍ تربويةٍ واجتماعيةٍ قائمةٍ على الفطرة.

المقدّمة: فهم القضيّة فهماً صحيحاً

إنّ الثورة الصناعية أوجدت نظاماً إنتاجياً جديداً دفع المرأة في كثير من الأحيان إلى العمل خارج بيتها لا باختيارها، بل بدافع الحاجة إلى الكسب.[^1]

وقد أضعف ذلك نظام الأسرة، وجعل الأمومة في المرتبة الثانية، وأسلم تربية الأطفال إلى المؤسسات.

وفقاً للنظرة الإسلامية، فإنّ أشرف خدمة للإنسان هي أن يعيش منسجماً مع فطرته التي فطره الله عليها.[^2]

وقد جُعلت المرأة بما فُطرت عليه من رقةٍ وعاطفةٍ رحمةً لاستمرار النوع الإنساني وتربيته، فإخراجها عن وظيفتها الأصيلة وإرهاقها في ميادين العمل الخشنة يهزّ الأسرة ويُضعف المجتمع بأسره.

1. صيانة رقة المرأة وعذوبتها وعاطفتها الفطرية

خُلقت المرأة أكثر رقةً وعذوبةً ورهافةً نفسيةً، وهذا اللطف رحمةٌ تمكّنها من أداء الأمومة حقّ أدائها.[^3]

لكنّ بيئات العمل الحديثة غالباً ما تُرهق المرأة بساعاتٍ طويلةٍ ومنافساتٍ شاقةٍ فتدفعها إلى التصلّب والتخشّن، فينعكس ذلك تعباً جسدياً واكتئاباً نفسياً وشيخوخةً مبكّرة.[^4]

وقد أمر القرآن والسنّة بالرفق بالمرأة وعدم تحميلها ما يرهق فطرتها، وحمايتها بعدلٍ وإنصاف.[^5]

2. حفظ توافق خصائص المرأة الفطرية مع وظيفة الأمومة

إنّ المرأة ميّالة بفطرتها إلى الرحمة والرقة والصبر، وهذه ليست مجرد قدرةٍ بيولوجية بل حاجةٌ نفسية.

فحمل الطفل وإرضاعه وتربيته سنواتٍ طويلةٍ منسجمٌ كلّ الانسجام مع طبيعة المرأة.[^6]

أما الأعمال الشاقة أو العمل المستمر خارج البيت ممّا يعيق الأمومة فإنه يرهق نفسية المرأة ويضعف نظام الأسرة.

ولهذا ينبغي للمجتمع أن يقيم نظاماً يعظّم الأمومة معنوياً ومادياً.

3. حفظ جاذبية المرأة ضمن حدود الحياء ضرورةٌ لسلامة الرجل أيضاً

إنّ الانجذاب المتبادل بين الرجل والمرأة عنصرٌ فطريّ في تأسيس الأسرة.

وحفظ هذه الجاذبية ضمن حدود الفطرة يصون كرامة المرأة وسلامة الرجل النفسية.[^7]

أما التبذّل في إظهار الجاذبية فيُثير ضعف الرجل ويقوّض الوفاء الأسري ويزعزع النظام الاجتماعي.

لذلك أمر الإسلام المرأة بالحشمة والوقار، وأمر الرجل بغضّ البصر وحفظ القلب.[^8]

4. ستر المرأة لزينتها التي قد تثير الرجال يزيد جاذبيتها ويرفع قدرها وكرامتها

لقد كان الحجاب رمزاً للكرامة والوقار في حضاراتٍ كثيرة عبر التاريخ.

وقد أمر الإسلام المرأة بستر زينتها صيانةً لها من الابتذال وحمايةً لكرامتها.[^9]

إنّ كشف الزينة والجسد يحطّ من قدر المرأة ويجعلها سلعةً مبتذلة، بينما يمنحها الحجاب الوقور جاذبيةً أسمى واحتراماً أعمق.

5. سلوك المرأة المثير وكشف العورات يحرّض على الجريمة

إنّ الابتذال والعري لا يفسدان الأخلاق فحسب، بل يحرّضان أصحاب النفوس المريضة على الجريمة.

وقد أثبتت الدراسات الحديثة أنّ معدّلات التحرّش والاعتداء الجنسي أعلى في المجتمعات التي تُشيّئ المرأة وتستغلّ جسدها في الإعلانات ونحوها.[^10]

وقد نبّه الإسلام إلى هذه المخاطر منذ قرون، واعتبر حفظ العفّة للرجال والنساء شرطاً لأمن المجتمع وسكينته.[^11]

6. ينبغي أن تعمل النساء في المجالات الضرورية بقدر الحاجة، ويُشجَّع هذا العمل المنظَّم بدعمٍ خاص

إنّ عمل النساء في مجالاتٍ ضرورية كالتعليم والصحة والخدمات الاجتماعية يتوافق مع قدراتهن الفطرية وحاجات المجتمع.

لكن ينبغي ألاّ يطغى هذا العمل على وظيفة الأمومة ولا يخرج المرأة عن فطرتها.[^12]

ولهذا ينبغي توفير الدعم والتسهيلات لعمل النساء في هذه المجالات بقدر الحاجة وبصورةٍ منضبطة،

أما تشجيعهنّ على الأعمال التي تُضعف وقارهنّ ودورهنّ الأمومي فليس مناسباً.

10. يجب أن يقدَّم في الإعلام والتعليم نموذجٌ للمرأة المنسجمة مع الفطرة

إنّ كثيراً من وسائل الإعلام والمناهج التربوية في عصرنا تقدّم نموذجاً يُبعد المرأة عن أمومتها ويُهوّن من دورها الفطري، مما يُضعف الأسرة ويهدّد استقرار الأجيال.[^13]

ينبغي أن يُقدَّم للأجيال الناشئة نموذجُ المرأة العفيفة الوقورة الرحيمة التي ترى في تربية النشء رسالةً سامية،

ويُعلَّم أنّ الأمومة وظيفةٌ مقدّسة وحيوية لمستقبل المجتمع.

الخاتمة

إنّ توجيه المرأة بما يخالف فطرتها يُرهق نفسيتها ويُضعف أسرتها ويُهدّد استقرار المجتمع.

وصيانة وظيفة الأمومة وتمكين المرأة من أداء رسالتها الأسرية وحفظ رقتها وحيائها ووقارها واجبٌ دينيّ وإنسانيّ.

فالأمومة ليست مجرّد اختيار فرديّ بل هي أساس استقرار المجتمع وأعظم خدمةٍ لمستقبل الإنسانية.

والمجتمعات التي تُدرك هذه الحقيقة تكرّم نساءها وتُحصّن أسرها وتؤمّن أجيالها.

إعداد: أحمد ضياء إبراهيم أوغلو

04 / 10 / 2025 – أوف

الحواشي

[^1]: إريك هوبسباوم، الصناعة والإمبراطورية، ترجمة عثمان أقنهاي، إسطنبول: سَرمَل، 1996.

[^2]: القرآن الكريم، الروم 30/30؛ النحل 16/97.

[^3]: فخر الدين الرازي، مفاتيح الغيب، تفسير النساء 4/1.

[^4]: فاطمة بربروس أوغلو، المرأة في مسار التحديث، إسطنبول: دار إز، 2010.

[^5]: القرآن الكريم، النساء 4/19؛ البخاري، كتاب الوصايا، حديث 23.

[^6]: القرآن الكريم، لقمان 31/14؛ الأحقاف 46/15؛ جون بولبي، نظرية التعلّق، لندن: روتليدج، 1988.

[^7]: القرآن الكريم، النور 24/30-31؛ الأحزاب 33/33.

[^8]: الإمام الغزالي، إحياء علوم الدين، ج2، ص53-58.

[^9]: القرآن الكريم، الأحزاب 33/59؛ النور 24/31؛ ابن كثير، تفسير القرآن، عند تفسير الآيات المذكورة.

[^10]: منظمة الصحة العالمية (WHO)، تقرير “العنف ضد المرأة

Aynı Yazının İngilizce Tercümesi: 👇

Distorting the Innate Nature of Women and Diverting Them from Their Noble Mission is to Undermine the Foundation of Society

Abstract

Alienating women from their God-given, innate disposition (fiṭra) and from their primary mission of motherhood shakes not only the institution of the family but also the order of society.

Islamic sources emphasize that a woman attains her highest dignity in motherhood and that this role is a source of both spiritual and social blessing.

This article examines the conflict between modern political-economic practices and the woman’s innate role, and presents the essential principles for a policy and educational approach rooted in fiṭra.

Introduction: Understanding the Issue Properly

The new production regime that began with the Industrial Revolution often pushed women -less by their own choice than by the compulsion of livelihood- to work outside the home.[^1]

This shift weakened the order of the family, relegated motherhood to a secondary position, and left the upbringing of children at the mercy of institutions.

From an Islamic perspective, the highest service a human being can offer is to live in harmony with his or her innate nature and to lead a life in accordance with fiṭra.[^2]

Endowed with gentleness and compassion, woman has been made a source of mercy for the continuation and upbringing of the human race, both in spirit and in body.

To detach her from this primary mission and subject her delicacy to the harshness of rough workplaces undermines not only the family but the entire society.

1. Preserving the Woman’s Innate Gentleness, Delicacy, and Emotional Nature

Woman has been created physically and emotionally more gentle, delicate, and tender-hearted. This refinement is a mercy that enables her to fulfill her mission of motherhood in the best way.[^3]

Yet modern professional life often wears women down under heavy workloads and competitive pressures, compelling them to become “masculinized.”

Such a condition leads to physical exhaustion, psychological distress, and premature aging.[^4]

The Qur’an and the Sunnah command a compassionate approach toward women, refraining from forcing them beyond their natural capacity and protecting them with justice.[^5]

2. Safeguarding the Harmony Between the Woman’s Innate Qualities and the Mission of Motherhood

In terms of feelings such as mercy, tenderness, and patience, woman is naturally inclined toward motherhood.

This inclination is not merely a biological capacity but also a spiritual need.

Bearing a child in the womb, nursing, and raising it for years are among the activities most compatible with her innate disposition.[^6]

Occupations that conflict with motherhood and require continuous heavy physical labor or constant work outside the home strain the woman’s mental health and disrupt the order of the family.

Therefore, society should establish a system that honors motherhood both spiritually and materially.

3. Preserving the Modest Charm of Women is Also Essential for the Well-being of Men

The natural mutual attraction between man and woman constitutes the nucleus of the family institution.

Maintaining this attraction in harmony with fiṭra safeguards both the dignity of the woman and the psychological well-being of the man.[^7]

When this attraction is exhibited without restraint, it incites male weakness, undermines marital fidelity, and disturbs social order.

For this reason, Islam commands women to adopt chaste dress and dignified comportment, and men to guard their gaze against what is unlawful.[^8]

4. Covering Adornments that May Provoke Men Enhances a Woman’s Own Grace and Elevates Her Honor and Esteem

Throughout history, covering has been a symbol of dignity and respect in many civilizations.

Islam enjoins women to cover their adornments in order to protect them from the demeaning exhibitionism that turns them into objects.[^9]

Displaying a woman’s adornments and body reduces her to a mere commodity and undermines her dignity.

By contrast, dignified covering does not diminish her charm; rather, it grants her esteem and honor.

5. Provocative Exposure of Female Adornments and Intimate Parts Incites Criminal Tendencies

Immodest exhibitionism not only erodes morality but also provokes souls inclined to criminality.

Modern studies have shown that cases of sexual harassment and exploitation are more prevalent in societies where sexuality is commodified.[^10]

Islam warned of this danger centuries ago and made chastity obligatory for both men and women as a prerequisite for the peace and security of society.[^11]

6. Women Should Work Only in Essential Fields to the Extent of Necessity, and Such Work Should be Supported Through Specially Planned Measures

Women’s participation in essential fields such as education, healthcare, and social services accords both with their natural aptitudes and with societal needs.

However, such engagement must not overshadow the mission of motherhood nor distance women from their innate disposition.[^12]

Therefore, only in necessary sectors should moderate and well-planned employment be facilitated by special support.

By contrast, the encouragement of occupations that compromise women’s dignity and undermine their maternal role is inappropriate.

10. Media, Education, and Teaching Must Promote and Encourage a Female Model in Accordance with Fiṭra

Contemporary media and educational approaches often adopt an attitude that alienates women from motherhood and belittles their natural roles.

This trend weakens the family structure and threatens the stability of future generations.[^13]

The younger generations should be presented with the model of a chaste, dignified, compassionate woman who sees raising the next generation as a noble duty;

they should be taught that motherhood is both sacred and vital for the future of society.

Conclusion

Directing women in ways contrary to their innate disposition exhausts their souls, damages their families, and shakes society at its very foundations.

To preserve women’s original mission centered on motherhood and the family—protecting their delicacy, dignity, and chastity and encouraging them in this direction—is both a religious and a human imperative.

Motherhood is not merely a personal choice; it is the foundation of social stability and the most precious service for the future of humankind.

Societies that comprehend this truth will honor their women, strengthen their families, and secure their generations.

Prepared by: Ahmet Ziya İbrahimoğlu
04.10.2025 – OF

References:
[^1]: Eric Hobsbawm, Industry and Empire, trans. Osman Akınhay, Istanbul: Sarmal, 1996.

[^2]: Qur’an, al-Rūm 30:30; al-Naḥl 16:97.

[^3]: Fakhr al-Dīn al-Rāzī, Mafātīḥ al-Ghayb, commentary on al-Nisāʾ 4:1.

[^4]: Fatma Barbarosoğlu, Women in the Process of Modernization, Istanbul: İz Publishing, 2010.

[^5]: Qur’an, al-Nisāʾ 4:19; al-Bukhārī, “Waṣāyā,” 23.

[^6]: Qur’an, Luqmān 31:14; al-Aḥqāf 46:15; John Bowlby, Attachment Theory, London: Routledge, 1988.

[^7]: Qur’an, al-Nūr 24:30-31; al-Aḥzāb 33:33.

[^8]: Abū Ḥāmid al-Ghazālī, Iḥyāʾ ʿUlūm al-Dīn, vol. II, pp. 53-58.

[^9]: Qur’an, al-Aḥzāb 33:59; al-Nūr 24:31; Ibn Kathīr, Tafsīr al-Qurʾān, on the relevant verses.

[^10]: World Health Organization (WHO), “Violence Against Women,” 2021.

[^11]: Qur’an, al-Isrāʾ 17:32; Muslim, “Nikāḥ,” 53.

[^12]: Ali Rıza Demircan, Women’s Work and Motherhood, Istanbul: … Publ., 2024; also Qur’an, al-Taḥrīm 66:6.

[^13]: UNESCO, “Gender and Education,” 2022; also Qur’an, al-Aḥzāb 33:33.