Batı Hayranı İttihatçı ve Kamalist Tezler Çöktü: Türkiye İmanlı Nesillerle Yeniden Ayağa Kalkıyor
I. Osmanlı’dan Kamalizme: Çöküşün Tarihî Atlası
Sultan II. Abdülhamid’in tahttan uzaklaştırılması, yalnızca bir padişahın devrilmesi değil, aynı zamanda bir medeniyetin kalbinden hançerlenmesiydi. İttihatçılar eliyle ete kemiğe bürünen Batıcı zihniyet, Osmanlı’nın asırlardır muhafaza ettiği içtimâî düzeni ve devlet yapısını temelden sarstı. Osmanlı’yı cihan devleti mertebesine çıkaran ilim, iman ve adalet mirası bir kenara itildi; yerine taklitçi, köksüz ve halkın ruh kökünden kopuk bir zihniyet hâkim kılındı. Bu zihniyet, yalnızca Osmanlı’yı parçalamakla kalmadı, aynı zamanda Cumhuriyet’in ilk yıllarında da ilerleme istidadını köreltti. Almanya, İkinci Dünya Harbi’nin ardından küllerinden yeniden doğmayı başarırken; Türkiye, Kamalist anlayışın heykeller ve nutuklar arasında debelenen kuru ideolojisi sebebiyle dünya devletleri liginde geriledi. Birinci sınıftan üçüncü sınıfa düşüş, 1950’ye kadar süren uzun bir buhran devrini doğurdu.
II. İnanç ve Direnişle Yeşeren Umut
Ne var ki bu toprakların mayasında iman vardır. Karınca adımlarıyla da olsa yeniden yeşeren umut, imanlı nesillerin ellerinde filizlendi. İnanç ve ahlâk kalitesi yükseldikçe, Türkiye’nin terakkisi de aynı ölçüde artmaya başladı. İmam Hatipler, Anadolu’nun sessiz ama kudretli inkılâbının mekânı oldu. Bugün Recep Tayyip Erdoğan, Selçuk Bayraktar ve Mahmut Akşit gibi isimler, yalnızca bu inanç hareketinin görünen yüzleridir. Esas kudret, imanlı milletin gönlünde ve alnındaki secde izindedir. İnanç ve amel kalitesi yükseldikçe, yıkıldığımız yerden doğrulup yeniden insanlığa öncülük ettiğimiz tahtımıza oturma vakti de yaklaşmaktadır.
III. Allah’ın Sevki: Hakediş ve Öncelik
Cenâb-ı Hak, ilâhî sevk ile bu milleti sahili İslâm’a doğru yöneltmektedir. Biz, hak edişimizi tamamladığımızda, yeniden adaletin ve merhametin temsilcisi olarak insanlığa önderlik etmeye namzetiz. Osmanlı’nın yıkılmasıyla boşalan taht, hâlâ sahibini beklemektedir. Dünya, sefâhatin ve zulmün karanlığında bocalarken, merhamet ve adalet güneşi yeniden doğmayı beklemektedir.
IV. Gazze Direnişi: İnsanî ve Haklı Mücadele
Gazze halkının önüne konulan seçenek, ya vatanını terk etmek ya da ölmek oldu. Böyle bir tabloda direnmek, asla şiddeti yüceltmek değil; insanlık onurunu müdafaa etmektir. Siyonistlerin iddiaları, bizzat İsrailli esirlerin tanıklıklarıyla çürütülmüştür.[^1]
Kendisine saldıranları esir alıp onlara yiyecek ve giyecek sağlayan bir halk, şiddet taraftarı değil, insanlığın vicdanıdır. Bu direniş, insanî hukuk ve adaletin en yalın hâlidir.[^2]
V. Cihadın Doğru Anlamı
İslâm literatüründe cihad, saldırı ve zulüm değil; haksızlığa karşı direnmek, masumları korumak ve adaleti tesis etmektir. Modern siyasetin ve medyanın, bu kavramı “terör” ile eş tutması, kelimenin ruhuna ve İslâmî köklerine ihanettir. Cihad, yeryüzünde zulme karşı meşru savunmanın, adaleti diriltmenin ve mazlumların yanında olmanın adıdır.
VI. İnsanlık Değerleri ve Birlikte Yaşama
Gazze direnişi, aslında bütün insanlığın onurunu koruyan bir duruştur. Osmanlı torunları olarak biz, asırlar boyunca Siyonist olmayan Yahudilerle yan yana yaşadık, komşuluk ettik, aynı çarşıyı paylaştık. Birbirimizden şikâyet etmedik, etmeyiz.[^3]
İnsanlık değerlerini savunanlarla birlikte yaşamakta hiçbir beis yoktur; aksine, bu, tarihimizin ve medeniyetimizin tabiî bir uzantısıdır.[^4]
Mesele, zulme boyun eğmemek ve insanlık onurunu ayakta tutmaktır.
Hazırlayan: Ahmet Ziya İbrahimoğlu
23.09.2025 – OF
Dipnotlar:
[^1]: B’Tselem. The Israeli Information Center for Human Rights in the Occupied Territories. Raporlar, 2020–2025.
[^2]: OHCHR. Report of the Independent International Commission of Inquiry on the Occupied Palestinian Territory, including East Jerusalem, and Israel. 2019–2024.
[^3]: Jewish Voice for Peace (JVP). ABD merkezli Yahudi örgütü; İsrail hükümetinin Gazze’deki uygulamalarını sert biçimde eleştirir.
[^4]: Neturei Karta. Ortodoks, anti-Siyonist Yahudi grup; Filistin halkıyla dayanışma içindedir.
ترجمة من التركيةً إلى العربية:👇
سقوط أطروحات الاتحاديين والكماليين المبهورين بالغرب: تركيا تنهض من جديد بأجيال مؤمنة
I. من الدولة العثمانية إلى الكمالية: أطلس الانهيار التاريخي
إن خلع السلطان عبد الحميد الثاني لم يكن مجرّد إقصاء لملك، بل كان طعنة في قلب حضارة بأكملها. فقد جسّد الاتحاديون الذهنية الغربية المتغرّبة، فهزّوا كيان الدولة العثمانية وأضعفوا نظامها الاجتماعي والسياسي. أُهمل ميراث العلم والإيمان والعدل الذي رفع العثمانيين إلى مصافّ الدول العظمى، وحلّ مكانه فكر مقلّد منزوع الجذور، غريب عن روح الأمة. لم يقتصر هذا الفكر على تفكيك العثمانيين، بل كبّل تركيا في بدايات الجمهورية. بينما استطاعت ألمانيا أن تنهض من رمادها بعد الحرب العالمية الثانية، بقيت تركيا غارقة في أيديولوجيا كمالية عقيمة لا تُنجب سوى التراجع. وهكذا هبطت من مصافّ الدول الأولى إلى الصفوف الدنيا، وعاشت أزمة ممتدة حتى سنة 1950.
II. الأمل الذي نما بالإيمان والمقاومة
غير أنّ هذه الأرض مشبعة بالإيمان. ومع مرور الزمن بدأ الأمل يزهر من جديد في أيدي الأجيال المؤمنة. كلّما ارتفعت منزلة الإيمان والأخلاق، تسارعت خطى التقدّم في تركيا. فكانت مدارس الإمام الخطيب منابر لنهضة صامتة ولكن عميقة. واليوم يظهر رجب طيب أردوغان، وسلجوق بيرقدار، ومحمود أقشيت كوجوه بارزة لهذه الحركة، لكن القوة الحقيقية تكمن في قلوب المؤمنين وسجودهم لله تعالى. ومع ازدياد جودة الإيمان والعمل، يقترب اليوم الذي سنجلس فيه من جديد على عرش القيادة الإنسانية.
III. التسديد الإلهي: الاستحقاق والأولوية
إن الله سبحانه يسوق هذه الأمة بقدرته نحو شاطئ الإسلام. فإذا اكتمل استحقاقنا، عدنا لنكون قادة للعالم بالعدل والرحمة. إن العرش الذي خلا بسقوط العثمانيين لا يزال ينتظر صاحبه. والعالم الغارق في الظلم والفساد يترقّب بزوغ شمس العدل من جديد.
IV. مقاومة غزّة: كفاح إنساني عادل
لقد وُضع أمام أهل غزّة خياران: إمّا ترك الوطن أو الموت. في مثل هذا الموقف، فإن الصمود ليس تمجيداً للعنف، بل دفاعاً عن الكرامة الإنسانية. الادعاءات الصهيونية قد دُحضت بشهادات الأسرى الإسرائيليين أنفسهم[^1]، الذين أكدوا أنّ من أسرهم وفّر لهم الطعام والكساء. فأيّ شعب يفعل ذلك ليس أهل عنف، بل ضمير الإنسانية. إن هذه المقاومة هي صورة نقية للعدل والحق[^2].
V. المعنى الصحيح للجهاد
في أدبيات الإسلام، الجهاد ليس عدواناً ولا إرهاباً، بل مقاومة للظلم وحماية للمظلومين وإقامة للعدل. ما يُروّج له الإعلام والسياسة المعاصرة من مساواة بين الجهاد والإرهاب، هو خيانة لجذور الكلمة وروحها. الجهاد إنما هو دفاع مشروع وصمود في وجه الاستكبار والعدوان.
VI. القيم الإنسانية والتعايش
إن مقاومة غزّة ليست شأناً فلسطينياً فحسب، بل هي وقفة لحماية كرامة الإنسانية جمعاء. لقد عاش أحفاد العثمانيين جنباً إلى جنب مع اليهود غير الصهاينة أكثر من ألف عام، في الأسواق والأحياء والقرى، دون نزاع ولا شكوى. وسنستمر على ذلك[^3]. فلا حرج في العيش مع من يناصرون القيم الإنسانية؛ بل هو امتداد طبيعي لتاريخنا وحضارتنا[^4]. أمّا القضية فهي عدم الخضوع للظلم وحفظ كرامة الإنسان.
إعداد: أحمد ضياء إبراهيم أوغلو
23/09/2025 – OF
الهوامش:
[^1]: بتسلم (B’Tselem). المركز الإسرائيلي للمعلومات حول حقوق الإنسان في الأراضي المحتلة. تقارير 2020–2025.
[^2]: مكتب المفوّض السامي لحقوق الإنسان (OHCHR). تقرير لجنة التحقيق الدولية المستقلة بشأن الأراضي الفلسطينية المحتلة بما فيها القدس الشرقية وإسرائيل، 2019–2024.
[^3]: Jewish Voice for Peace (JVP). منظمة يهودية أمريكية، تنتقد بشدّة سياسات الحكومة الإسرائيلية في غزة.
[^4]: Neturei Karta. جماعة يهودية أرثوذكسية مناهضة للصهيونية، متضامنة مع الشعب الفلسطيني.
Aynı Yazının İngilizceye Tercümesi: 👇
The Collapse of the Unionist and Kemalist West-Worshipping Theses: Turkey Rises Again with Faithful Generations
I. From the Ottoman Empire to Kemalism: The Historical Atlas of Decline
The deposition of Sultan Abdulhamid II was not merely the fall of a sovereign; it was the stabbing of a civilization at its very heart. The Westernist mindset, embodied through the hands of the Unionists, shook to the core the social order and state structure the Ottomans had preserved for centuries. The legacy of knowledge, faith, and justice that had elevated the Ottoman Empire to the rank of a world power was cast aside, and in its place a rootless, imitative mentality—alien to the soul of the people—was enthroned. This mindset did not only fragment the Ottoman state, but in the early years of the Republic also stifled every potential for advancement.
While Germany, after the Second World War, succeeded in rising from its ashes, Turkey, trapped within the dry ideology of Kemalism, which drowned in statues and empty speeches, regressed among the nations. This relegation—from first class to third—produced a long period of crisis that lasted until 1950.
II. Hope Flourishing Through Faith and Resistance
Yet the essence of these lands is faith. Hope, however timidly, sprouted anew in the hands of faithful generations. As the quality of faith and morality rose, so too did the progress of Turkey. The Imam-Hatip schools became the silent but powerful cradle of a genuine revolution across Anatolia. Today, figures such as Recep Tayyip Erdoğan, Selçuk Bayraktar, and Mahmut Akşit are only the visible faces of this movement of faith. The true strength lies in the hearts of the faithful people and the marks of prostration upon their foreheads. As the quality of faith and righteous action grows, the time draws near for us to rise from where we had fallen and reclaim the throne of leadership for humanity.
III. Divine Guidance: Merit and Priority
Through divine direction, the Almighty is steering this nation toward the shore of Islam. When we complete our due preparation and merit, we shall once again be destined to lead humanity as the representatives of justice and mercy. The throne left vacant with the fall of the Ottoman Empire still awaits its rightful heir. While the world stumbles in the darkness of indulgence and oppression, the sun of mercy and justice awaits its dawn.
IV. The Gaza Resistance: A Just and Human Struggle
The choice placed before the people of Gaza has been either to abandon their homeland or to die. In such a situation, resistance is not the glorification of violence, but the defense of human dignity. The Zionists’ claims have been refuted by the testimonies of Israeli captives themselves[^1]. A people who capture their attackers yet provide them with food and clothing cannot be advocates of violence, but rather the conscience of humanity. This resistance is the purest embodiment of human justice and moral law[^2].
V. The True Meaning of Jihad
In Islamic literature, jihad is not aggression or oppression; it is standing against injustice, protecting the innocent, and establishing justice. The equation drawn by modern politics and media between this noble concept and “terrorism” is a betrayal of its spirit and Islamic roots. Jihad is the name of legitimate defense against tyranny, the revival of justice, and standing with the oppressed on earth.
VI. Human Values and Coexistence
The resistance of Gaza is in truth a stance that safeguards the dignity of all humanity. As descendants of the Ottomans, we lived side by side with non-Zionist Jews for centuries—sharing the same markets, the same neighborhoods. We did not complain of each other, nor shall we[^3]. Living together with those who defend the values of humanity bears no harm; on the contrary, it is the natural extension of our history and civilization[^4]. The essential matter is to refuse submission to oppression and to uphold human dignity.
Prepared by: Ahmet Ziya İbrahimoğlu
23.09.2025 – OF
Footnotes
[^1]: B’Tselem. The Israeli Information Center for Human Rights in the Occupied Territories. Reports, 2020–2025.
[^2]: OHCHR. Report of the Independent International Commission of Inquiry on the Occupied Palestinian Territory, including East Jerusalem, and Israel. 2019–2024.
[^3]: Jewish Voice for Peace (JVP). A US-based Jewish organization; strongly criticizes the Israeli government’s policies in Gaza.
[^4]: Neturei Karta. An Orthodox, anti-Zionist Jewish group; known for its solidarity with the Palestinian people.
