Şii Kaynaklarda Yer Alan Bariz Yanlışlar ..

Şiî Kaynaklarda Yer Alan ve Ehl-i Sünnet Akîdesine Hatta Aklî ve Mantıkî Ölçülere Aykırı Düşen Bazı Hadisler ya da Görüşler

Şiîlerin muteber kabul ettiği kitaplarda, Ehl-i Sünnet inancına, hattâ akıl ve mantık ilkelerine aykırı düşen bazı hadisler veya görüşler bulunmaktadır. Bu gibi rivayetler, sadece Sünnîler tarafından değil, bağımsız İslâm âlimleri tarafından da eleştirilmiştir. Aşağıda, her bir Şiî temel kaynaktan yalnızca bir örnek zikredilecektir:
1. El-Kâfî (Kuleynî’ye ait)
• Sapkınlık: “İmamlar, ne zaman öleceklerini bilirler ve ancak kendi istekleriyle ölürler.” (el-Kâfî, c.1, s.258)
• Eleştiri: Bu ifade, ölümün yalnızca Allah’ın takdiriyle olduğu yönündeki İslâm akîdesine açıkça aykırıdır. Kur’ân’da şöyle buyrulmuştur: “Hiçbir nefis yarın ne kazanacağını ve hangi toprakta öleceğini bilemez.” (Lokmân: 34)
2. Men lâ yahduruhû’l-Fakîh (Sadûk’a ait)
• Sapkınlık: “İmamlar gaybı bilir.” (c.1, s.360)
• Eleştiri: Bu görüş de Kur’ân’a aykırıdır: “Göklerde ve yerde olan hiç kimse gaybı bilemez; yalnız Allah bilir.” (Neml: 65)
3. Tehzîbu’l-Ahkâm (Tûsî’ye ait)
• Sapkınlık: Geçici evlilik (muta nikâhı), şahit olmaksızın ve ilan edilmeden de caizdir. (c.7, s.251)
• Eleştiri: Bu durum, nikâhta velî ve iki şahidin şart olduğunu belirten sünnete açıkça muhaliftir. Peygamber Efendimiz şöyle buyurmuştur: “Velî ve iki şahit olmadan nikâh sahih değildir.”
4. El-İstibsâr (Tûsî’ye ait)
• Sapkınlık: “Gökyüzü, Hüseyin için gözyaşı döktü, hattâ kan aktı.” (c.4, s.122)
• Eleştiri: Bu iddianın ne dinî bir delili ne de ilmî bir temeli vardır; aşırıya kaçan, gaybî bir abartıdan ibarettir.
5. Bihârü’l-Envâr (Meclisî’ye ait)
• Sapkınlık: “Fâtıma (radıyallahu anhâ), Ebû Bekir ve Ömer’e öfkelendi ve öfkesini ölünceye dek sürdürdü.” (c.43, s.201)
• Eleştiri: Bu, Hz. Fâtıma’nın hilâfet meselesinde sahâbîlerle sulh ettiğini gösteren tarihî rivayetlere aykırıdır.
6. Vesâilü’ş-Şîa (Hurr el-Âmilî’ye ait)
• Sapkınlık: Takiyye (yani inancı gizlemek için yalan söylemek), diğer Müslümanlara karşı da caizdir. (c.16, s.213)
• Eleştiri: İslâm, şaka yoluyla bile olsa yalanı yasaklamıştır. Hadiste şöyle buyrulmuştur: “İnsanları güldürmek için yalan söyleyenin vay haline!”
7. Tefsîru’l-Kummî
• Sapkınlık: Kur’ân ayetlerinin tahrif edildiği ve bazı kısımlarının eksik bırakıldığı iddia edilmektedir. (c.1, s.36)
• Eleştiri: Bu iddia, Kur’ân’ın Allah tarafından korunmuş olduğu hususundaki İslâm ümmetinin ittifakını reddetmektedir. Kur’ân şöyle buyurur: “Hiç şüphesiz, o zikri (Kur’ân’ı) Biz indirdik ve elbette Biz onu koruyacağız.” (Hicr: 9)

Tercüme: Ahmet Ziya İbrahimoğlu
26.04.2025 Üsküdar

أحاديث أو آراء شاذة في الكتب الشيعية المعتمدة والتي تتعارض مع الإسلام السني أو حتى مع العقل أو المنطق، فهناك العديد من الأمثلة التي ينتقدها أهل السنة والعلماء المستقلون. سأذكر لك

مثالًا واحدًا من كل كتاب من الكتب الشيعية الرئيسية.

1. الكافي (للكليني)

الشذوذ: حديث “إن الأئمة يعلمون متى يموتون، ولا يموتون إلا باختيارهم” (الكافي، ج1، ص258).

النقد: هذا يخالف عقيدة الإسلام في أن الموت بيد الله وحده (﴿وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَاذَا تَكْسِبُ غَدًا وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ﴾ [لقمان: 34]).

2. من لا يحضره الفقيه (للصدوق)

الشذوذ: رواية تقول إن “الأئمة يعلمون الغيب” (من لا يحضره الفقيه، ج1، ص360).

النقد: هذا يناقض القرآن (﴿قُلْ لَا يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ﴾ [النمل: 65]).

3. تهذيب الأحكام (للطوسي)

الشذوذ: جواز نكاح المتعة (الزواج المؤقت) بدون شهود أو إعلان (تهذيب الأحكام، ج7، ص251).

النقد: يخالف السنة النبوية التي تشترط الإعلان والشهود في النكاح (حديث: “لا نكاح إلا بولي وشاهدين”).

4. الاستبصار (للطوسي)

الشذوذ: رواية تزعم أن “السماء بكيت على الحسين حتى سالت دما!” (الاستبصار، ج4، ص122).

النقد: لا دليل شرعي أو علمي على حدوث ذلك، وهو من المبالغات الغيبية.

5. بحار الأنوار (للمجلسي)

الشذوذ: رواية تقول إن “فاطمة (رضي الله عنها) غضبت على أبي بكر وعمر فلم تزل ساخطة عليهما حتى ماتت” (بحار الأنوار، ج43، ص201).

النقد: يناقض الروايات التاريخية التي تثبت صلحها مع الخلفاء،

6. وسائل الشيعة (للحر العاملي)

الشذوذ: جواز التقية

(الكذب لإخفاء المعتقد) حتى مع المسلمين (وسائل الشيعة، ج16، ص213).

النقد: الإسلام يحرم الكذب حتى في المزاح (حديث: “ويل للذي يحدث فيكذب ليضحك به القوم”).

7. تفسير القمي

الشذوذ: ادعاء أن آيات القرآن حُرِّفَت ونُقِصَت (تفسير القمي، ج1، ص36).

النقد: يناقض إجماع المسلمين على حفظ القرآن (﴿إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ﴾ [الحجر: 9]).